مقدمه
فرض کنید ورزشکاری هنگام اجرای تمرینات DNS یا حرکات کنترلی گردن، به سختی زبان خود را روی سقف دهان نگه می‌دارد یا در حین تنفس دیافراگمی، تنش زیادی در ناحیه گلویی دارد… این دقیقاً جایی است که عضله‌ای کوچک اما حیاتی به‌نام Mylohyoid (مایلوهایوئید) نقش حیاتی در کنترل زبان، ثبات کف دهان و هماهنگی عملکردی گردن و زبان و تنفس ایفا می‌کند.
ضعف یا اختلال عملکرد این عضله می‌تواند به:
- اختلال در تنفس دیافراگمی
- جبران بیش‌ازحد عضلات سوپراهیوئید و SCM
- و حتی اختلال در پوزیشن زبان و بلع منجر شود.
بیایید این عضله را به‌صورت کاملاً تخصصی بشکافیم.
آناتومی عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid)
سر ثابت (Origin):
- سطح داخلی استخوان فک پایین (Mandible)، دقیق‌تر:
- Mylohyoid line واقع در سطح داخلی تنه استخوان فک تحتانی (mandibular body)
سر متحرک (Insertion):
- فیبرهای دو طرف در خط میانی به هم می‌پیوندند و به:
- Raphe میانی (Mylohyoid Raphe)
- و بخش‌هایی به استخوان هیوئید (Hyoid bone) متصل می‌شوند
این چینش باعث می‌شود دو عضله راست و چپ به صورت یک “کف دهان” عضلانی عمل کنند.
عملکرد (Action) عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid):
- بالا بردن کف دهان در حین بلع و صحبت
- بالا آوردن استخوان هیوئید
- پایین آوردن فک پایین (در صورت ثابت بودن هیوئید)
- کمک به ثبات زبان در موقعیت دهانی مخصوصاً در تکنیک( Tongue on Roof)
- نقش غیرمستقیم در ثبات قدامی-سرویکال از طریق اتصال به سیستم suprahyoid
مشاوره و ارزیابی رایگان
برای اینکه بتونیم بهتر باهم در ارتباط باشیم شماره تماست رو وارد کن.
عصب‌دهی (Innervation) عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid):
- توسط عصب آلوئولار تحتانی که شاخه‌ای از:
- عصب V3 (Mandibular Nerve) ← شاخه سوم از عصب مغزی Trigeminal (CN V)
این نکته اهمیت زیادی دارد، چون این عضله از سیستم عصبی حرکتی صورتی (نه گردنی) منشأ می‌گیرد.
خون‌رسانی (Blood Supply) عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid):
- شاخه‌های از شریان فاسیال (Facial artery)
- و همچنین:
- Submental artery ← شاخه‌ای از Facial artery
نکته بالینی:
به‌دلیل اتصال بین زبان، هیوئید، فک و لایه‌های دهانی، عملکرد Mylohyoid برای حفظ استابیلیتی زبان–گردن–تنفس در تمرینات DNS و breathing-based اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد.
کنزیولوژی عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid)
حرکات اصلی (Primary Movements):
عضله مایلوهایوئید برخلاف عضلات حرکتی کلاسیک گردن، بیشتر در حرکات ظریف و عمقی ناحیه فک و کف دهان نقش دارد. حرکات اصلی آن:
- بلند کردن استخوان هیوئید به سمت بالا و جلو
- بالا آوردن کف دهان در حین مراحل اولیه بلع (Swallowing initiation)
- ثبات هیوئید هنگام حرکات زبان یا گفتار
- کاهش مقاومت در مسیر تنفس فوقانی با بالا آوردن زبان
- درگیر شدن در تثبیت فک پایین در تمرینات DNS
نقش در زنجیره‌های کنزیولوژیک:
زنجیره Suprahyoid – Tongue – Cervical
- عضله مایلوهایوئید به همراه Digastric، Geniohyoid و Stylohyoid یک زنجیره فوق‌العاده مهم تشکیل می‌دهند که:
- ارتباط زبان با کف دهان
- انتقال نیروی فک به گردن
- و تنظیم تنفس در الگوهای postural و DNS را به‌عهده دارد
زنجیره Tongue – Diaphragm – Pelvic Floor
- در مدل Functional Breathing & Core Stability، عملکرد صحیح مایلوهایوئید به‌عنوان پایه‌ای برای قرارگیری زبان در موقعیت صحیح (روی سقف دهان) تلقی می‌شود که:
- باعث بهینه‌سازی مسیر تنفس بینی
- و هماهنگی نورولوژیک بین زبان، قاعده جمجمه، گردن و دیافراگم می‌شود.
همکاری با عضلات دیگر (Synergists):
- Geniohyoid و Digastric anterior belly در بالا آوردن استخوان هیوئید
- Longus capitis و Longus colli در حفظ وضعیت سرویکال حین تنفس
- Tongue intrinsic muscles در تنظیم وضعیت زبان حین تمرینات DNS
- Diaphragm برای هماهنگی تنفسی و فشار داخل شکمی
- SCM و Suprahyoid group در جبران حرکات گردنی در صورت ضعف آن
نکته مهم بالینی:
اگر مایلوهایوئید ضعیف باشد، زبان نمی‌تواند به‌درستی روی سقف دهان قرار گیرد، در نتیجه:
- مسیر تنفس بینی مختل می‌شود
- عملکرد دیافراگم کاهش می‌یابد
- و عضلات جبران‌کننده مثل SCM یا Masseter درگیر می‌شوند
این چرخه مستقیماً با Forward Head Posture و تنش مزمن گردنی مرتبط است.
نقش عضله Mylohyoid در عملکرد پوسچرال و ثبات گردنی
نقش در ثبات قدامی گردن (Anterior Cervical Stability):
- مایلوهایوئید بخشی از زنجیره‌ی عضلات Suprahyoid است که در جلوی ستون فقرات گردنی قرار دارند.
- این عضله مانند یک پل عضلانی بین فک، زبان و هیوئید عمل می‌کند.
- ثبات در ناحیه‌ی قدامی گردن بدون عملکرد هماهنگ مایلوهایوئید مختل می‌شود، به‌ویژه در شرایط:
- الگوهای تنفس دهانی
- پیش‌سری مزمن (Forward Head Posture)
- ضعف عضلات عمقی گردن (Deep Cervical Flexors)
همبستگی با عملکرد زبان و پوسچر:
- قرارگیری صحیح زبان روی سقف دهان (Tongue-to-Palate Position)، فشار مکانیکی مفیدی به کف دهان وارد می‌کند.
- این حالت از طریق انقباض ایزومتریک مایلوهایوئید حفظ می‌شود و در نتیجه:
- جلوی افتادن سر به جلو را می‌گیرد
- به نگه‌داشتن قوس گردنی کمک می‌کند
- مسیر تنفسی را باز نگه می‌دارد
🧠 بنابراین، اختلال عملکردی در مایلوهایوئید باعث قرارگیری ناصحیح زبان و افزایش تنفس دهانی که خود باعث تغییر در الگوی وضعیت سر و گردن
اثر متقابل با عضلات عمقی گردن:
- عملکرد مناسب Longus capitis و Longus colli به ثبات استخوان هیوئید (از پایین) و فک (از بالا) وابسته است.
- عضله مایلوهایوئید مانند یک اتصال میانی حیاتی عمل می‌کند که:
- پایداری دینامیک حلق–زبان–گردن را فراهم می‌کند
- به عملکرد بهینه عضلات عمقی گردنی در تمرینات اصلاحی کمک می‌کند
پوسچر در تمرینات DNS:
- در تمرینات DNS (Dynamic Neuromuscular Stabilization)، قرارگیری صحیح زبان روی سقف دهان در بسیاری از الگوهای تکاملی (مانند پوزیشن ۳ ماهگی یا ۹۰–۹۰) ضروری است.
- این تنظیم موقعیت زبان فقط در صورتی ممکن است که عضله مایلوهایوئید:
- فعال باشد
- و از طریق مسیر عصب V3 نوروفیزیولوژیک فعال بماند
جمع‌بندی بالینی:
| وضعیت عضله Mylohyoid | پیامد پوسچرال |
| عملکرد نرمال | ثبات فک، زبان، گردن، تنفس صحیح بینی، کاهش جبران SCM |
| عملکرد ضعیف | تنفس دهانی، ضعف عضلات عمقی گردن، FHP، تنش مزمن سرویکال |
فیزیولوژی تخصصی عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid)
نوع تارهای عضلانی (Muscle Fiber Type):
بر اساس یافته‌های میکروسکوپی و مطالعات بافت‌شناسی:
| نوع تار | درصد تقریبی | ویژگی عملکردی |
| Type I (کند‌انقباض) | حدود 60–70٪ | استقامتی، مقاوم در برابر خستگی، مناسب برای فعالیت‌های تنفسی و بلع مکرر |
| Type IIa | حدود 20–30٪ | قدرتی‌تر، با ظرفیت متوسط هوازی–بی‌هوازی |
| Type IIx | کمتر از 10٪ | فقط در شرایط خاص نیاز به انقباض سریع (مثلاً واکنش به خفگی یا سرفه ناگهانی) |
تحلیل: این عضله بیشتر یک عضله استقامتی است تا قدرتی، چون باید در طول روز بارها در بلع، گفتار، نگه‌داشتن زبان و تنفس فعال باقی بماند.
:EMG فعالیت
طبق مطالعات EMG منبع: (Arendt-Nielsen & Svensson, 2001):
| فعالیت | سطح EMG |
| بلعیدن بزاق | %40 MVC |
| صحبت‌کردن سریع | %30–50 MVC |
| حفظ زبان در سقف دهان در وضعیت (DNS) | حدود %25–35 MVC |
| بازکردن دهان در برابر مقاومت | بالای %60 MVC |
یادآور بالینی:
- تمریناتی که زبان را به سقف دهان فشار می‌دهند مثل DNS position یا( tongue press) باعث فعال‌سازی مناسبی در سطح submaximal (%30–35) می‌شوند که برای بازآموزی ایده‌آل است.
ظرفیت استقامتی و اهمیت تنفسی:
- عضله مایلوهایوئید به‌دلیل تارهای Type I و وظیفه تنفسی، باید فعالیت پایداری داشته باشد.
- در خواب یا وضعیت نشسته با دهان باز، کاهش تنش این عضله می‌تواند به افتادن زبان به عقب، انسداد مسیر تنفس، و آپنه منجر شود.
- در تمرینات پوزیشن ۹۰–۹۰ یا تمرینات breathing retraining، فعال‌سازی این عضله کلید حفظ عملکرد صحیح زنجیره tongue–hyoid–diaphragm محسوب می‌شود.
خلاصه بالینی کاربردی:
| ویژگی | پیامد عملکردی |
| نوع تار استقامتی (Type I) | حفظ تون عضلانی در فعالیت‌های مکرر مثل بلع، صحبت، تنفس |
| فعال‌سازی EMG زیرحداکثری | مناسب برای تمرینات کم‌فشار و مداوم مثل DNS یا tongue press |
| همبستگی با مسیر تنفس و زبان | نقص در عملکرد → تنفس دهانی، آپنه، و ضعف سرویکال |
بیومکانیک تخصصی عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid)
موقعیت آناتومیکی = موقعیت بیومکانیکی کلیدی
مثل یک دیافراگم عضلانی افقی در کف دهان قرار گرفته که:
- از خط میدلاین فک پایین تا استخوان هیوئید امتداد دارد
- بین دو سمت چپ و راست در خط میانی به‌هم می‌چسبد (raphe mylohyoid)
- یکی از پایه‌های اصلی برای حرکات فک، زبان و تثبیت گردن قدامی است
این موقعیت، باعث می‌شه هرگونه فشار یا کشش روی فک و زبان، مستقیماً به گردن منتقل بشه یا از آن تأثیر بپذیره.
عملکرد در هنگام بلع و تنفس:
در فاز اول بلع:
- زبان به سقف دهان می‌چسبد
- مایلوهایوئید به‌همراه Digastric و Geniohyoid استخوان هیوئید را بالا و جلو می‌برند
این حرکت: - مسیر تنفسی را آزاد می‌کند
- و هم‌زمان فک پایین را تثبیت می‌کند
اگر مایلوهایوئید ضعیف یا بیش‌فعال باشد:
- الگوی بلع و تنفس مختل می‌شود
- به مرور الگوی Forward Head و گردن بلند جبرانی دیده می‌شود
اثر بر ثبات فک پایین و عملکرد مفصل TMJ:
- هنگام باز شدن دهان، عضله مایلوهایوئید کشیده می‌شود
- هنگام بستن یا نگه‌داشتن فک در وضعیت نرمال (resting)، به‌صورت ایزومتریک فعال است
این عضله مثل یک ترمز عضلانی عمل می‌کند که:
- مانع افتادگی زبان می‌شود
- و با کاهش بار روی عضله Masseter و مفصل TMJ، از overloading مزمن پیشگیری می‌کند
بیومکانیک تنفسی و ارتباط با دیافراگم:
- در الگوی تنفس صحیح (nasal breathing)، زبان باید بالا و کف دهان باید فعال بماند
- Mylohyoid به‌صورت هم‌زمان با دیافراگم تنفسی (در قفسه سینه) کار می‌کند
در تمرینات DNS، زمانی که زبان در سقف دهان قرار دارد، فعال‌سازی Mylohyoid کمک می‌کند:
- فشار اینتراابدومینال تنظیم شود
- و ستون فقرات گردنی در حالت خنثی حفظ شود
مدل بیومکانیک زنجیره‌ای: Tongue–Hyoid–Cervical Spine
نتیجه‌گیری بالینی:
| بیومکانیک کلیدی | پیامد عملکردی |
| تثبیت استخوان هیوئید و زبان | حفظ قوس گردنی طبیعی، بهبود عملکرد تنفسی |
| کنترل ایزومتریک فک | کاهش استرس روی TMJ و Masseter |
| هماهنگی با دیافراگم | حفظ فشار شکمی، ثبات مرکزی |
| تنظیم مسیر تنفسی و بلع | پیشگیری از تنفس دهانی و FHP |
پیامدهای ضعف یا اختلال عملکردی عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid)
. اختلال در ثبات فک پایین و مفصل تمپورومندیبولار (TMJ)
عملکرد ایزومتریک مایلوهایوئید در نگه‌داشتن فک و هیوئید در وضعیت نرمال بسیار حیاتی‌ست.
ضعف این عضله منجر به:
- عدم تعادل بین عضلات بالا و پایین فک (Masseter, Pterygoid vs. Suprahyoid group)
- افزایش بار روی TMJ
- تشدید clicking، pain یا اختلال در opening pattern
بالینی: ورزشکاری که شکایت از قفل شدن یا درد مفصل فک هنگام تمرین دارد، ممکن است دچار ضعف مایلوهایوئید و عضلات suprahyoid باشد.
تنفس دهانی (Mouth Breathing) و تغییر وضعیت زبان
زبان باید در حالت استراحت به سقف دهان بچسبد که نیازمند فعال‌سازی مناسب مایلوهایوئید است.
در صورت ضعف:
- زبان به کف دهان می‌افتد
- مسیر تنفسی فوقانی محدود می‌شود
- بدن به سمت تنفس دهانی و FHP (Forward Head Posture) سوق پیدا می‌کند
عواقب زنجیره‌ای:
⟶ افتادگی زبان ⟶ افتادگی هیوئید ⟶ فشار روی عضلات عمقی گردن ⟶ افزایش فعالیت SCM و Sup. Trapezius
اختلال در بلع (Dysphagia) و مکانیسم حفاظتی تنفس
مایلوهایوئید در فاز دهانی بلع فعال است (EMG) تأیید شده.
ضعف آن می‌تواند باعث شود:
- مسیر تنفسی به‌درستی بسته نشود
- ذرات غذا به حلق و مجاری تنفسی وارد شوند
- ریسک خفگی یا بلع ناکامل افزایش یابد
این مورد در سالمندان یا افرادی با سکته مغزی شایع‌تر است و به درمان تخصصی عملکرد عضلات suprahyoid نیاز دارد.
افزایش فعالیت جبرانی SCM، Platysma و Sup. Trapezius
وقتی عضلات عمقی و stabilizerهای کف دهان ضعیف باشند، عضلات سطحی‌تر مثل:
- SCM
- Platysma
- یا Trapezius
به‌صورت جبرانی وارد عمل می‌شوند.
نتیجه:
- درد گردن
- Headache tension type
- یا اختلال در عملکرد تنفسی و پوسچرال
تأثیر بر ستون فقرات گردنی و قوس سرویکال
ضعف مایلوهایوئید منجر به افتادن هیوئید و کاهش تحریک عضلات Longus Colli و Longus Capitis می‌شود
این حالت به‌مرور باعث:
- کاهش قوس سرویکال (hypolordosis)
- یا قوس‌های جبرانی در C4–C7 با overactivation عضلات سطحی
نمای بالینی: ورزشکاری با گردن صاف، شانه‌های گرد و سردردهای مزمن tension-type باید از نظر عملکرد عضلات suprahyoid بررسی شود.
جمع‌بندی بالینی:
| ناحیه آسیب‌دیده | نقش احتمالی مایلوهایوئید |
| فک (TMJ dysfunction) | عدم تعادل فک و کشش اضافی روی مفصل |
| گردن (FHP) | افتادگی زبان → افتادن سر به جلو |
| تنفس (mouth breathing) | ناتوانی در نگه داشتن زبان در موقعیت سقف دهان |
| بلع | نقص در فاز دهانی و ریسک آسپیراسیون |
| دردهای گردنی مزمن | جبران عملکرد با عضلات سطحی و overuse |
تست‌های بالینی برای بررسی عملکرد یا ضعف عضله مایلوهایوئید
- Test of Tongue Elevation (تست بالا بردن زبان)
هدف: ارزیابی فعالیت مایلوهایوئید در بالا بردن زبان به سقف دهان
روش انجام تست:
- بیمار را در حالت نشسته قرار دهید.
- از بیمار بخواهید زبان خود را به سقف دهان فشار دهد، به‌طوری‌که احساس کند زبان در تماس با سقف دهان قرار می‌گیرد.
- در این حین، باید بررسی کنید که آیا بیمار می‌تواند بدون تنش یا احساس خستگی، زبان را بالا نگه دارد.
پاسخ طبیعی:
- زبان باید به سقف دهان فشار بیاورد و هیچ‌گونه احساس خستگی یا درد نباید وجود داشته باشد.
- اگر بیمار در انجام این حرکت مشکل دارد یا احساس خستگی می‌کند، ممکن است ضعف در عضلات suprahyoid از جمله مایلوهایوئید داشته باشد.
- Palpation of Mylohyoid (معاینه لمس عضله مایلوهایوئید)
هدف: بررسی فعالیت و کشش عضله مایلوهایوئید در شرایط مختلف
روش انجام تست:
- بیمار را در حالت دراز کشیده قرار دهید.
- انگشتان خود را در زیر فک پایین (در ناحیه وسط فک) قرار دهید تا بتوانید به‌طور مستقیم عضله مایلوهایوئید را لمس کنید.
- از بیمار بخواهید که زبان خود را به سقف دهان فشار دهد و در عین حال فک را به‌طور مختصر باز کند.
پاسخ طبیعی:
- در حالت طبیعی، شما باید احساس کنید که عضله مایلوهایوئید به‌طور هماهنگ و بدون تنش فعال است و زبان به سقف دهان فشار می‌آورد.
- اگر در حین معاینه احساس شل شدن یا عدم فعالیت عضله مایلوهایوئید را حس کنید، این ممکن است نشانه‌ای از ضعف باشد.
- Hyoid Bone Elevation Test (تست بالا بردن استخوان هیوئید)
هدف: ارزیابی حرکت و عملکرد عضلات suprahyoid به‌ویژه مایلوهایوئید در حرکت استخوان هیوئید
روش انجام تست:
- بیمار را در حالت نشسته قرار دهید.
- از بیمار بخواهید دهان خود را کمی باز کند و سپس از شما بخواهد به‌طور ملایم به استخوان هیوئید فشار بیاورید (در زیر فک).
- در این حالت، فشار به عضله‌ها باعث بالا بردن استخوان هیوئید می‌شود.
- این حرکت باید هماهنگ و بدون درد باشد.
پاسخ طبیعی:
- در صورت فعال بودن عضلات suprahyoid از جمله مایلوهایوئید ، استخوان هیوئید به‌طور ملایم و بدون مشکل بالا می‌رود.
- اگر حرکت به‌درستی انجام نشود یا بیمار درد و سختی حس کند، ممکن است ضعف یا آسیب در عضله مایلوهایوئید وجود داشته باشد.
- Tongue Retraction Test (تست پس‌بردن زبان)
هدف: ارزیابی توانایی عضله مایلوهایوئید در حفظ موقعیت زبان در حالت استراحت
روش انجام تست:
- بیمار را در حالت نشسته قرار دهید.
- از بیمار بخواهید که زبان خود را به عقب براند (به‌طرف حلق).
- در همین حین، فشار ملایمی به قسمت جلویی زبان وارد کنید و ببینید که آیا بیمار قادر است بدون کمک دست، زبان خود را پس بکشد یا خیر.
پاسخ طبیعی:
- عضله مایلوهایوئید باید توانایی نگه‌داشتن زبان در موقعیت طبیعی عقب را داشته باشد.
- ضعف در این تست می‌تواند نشان‌دهنده ضعف در عملکرد مایلوهایوئید باشد.
- Strengthening Test for Mylohyoid (تست تقویت عضله مایلوهایوئید)
هدف: ارزیابی قدرت عضله مایلوهایوئید هنگام فعال‌سازی
روش انجام تست:
- بیمار در حالت نشسته قرار بگیرد.
- از بیمار بخواهید زبان خود را به سقف دهان فشار دهد و فشار وارد شده را نگه دارد.
- فشار را برای ۵ ثانیه نگه دارد، سپس استراحت کند.
- این حرکت را ۵ بار تکرار کند و در هر مرحله بررسی کنید که آیا می‌تواند فشار را برای مدت زمان تعیین شده حفظ کند یا خیر.
پاسخ طبیعی:
- بیمار باید قادر به حفظ فشار برای ۵ ثانیه بدون احساس خستگی یا درد باشد.
- ضعف در این تست به‌ویژه در بیمارانی که فشار را نگه نمی‌دارند یا سریع خسته می‌شوند، می‌تواند نشانه‌ای از ضعف در عضله مایلوهایوئید باشد.
تمرین برتر برای تقویت عضله مایلوهایوئید
- Tongue to Roof of Mouth Exercise (تمرین زبان به سقف دهان)
هدف: تقویت عضلات suprahyoid از جمله مایلوهایوئید
روش انجام:
- بیمار در حالت نشسته قرار می‌گیرد.
- از بیمار بخواهید که زبان خود را به سقف دهان فشار دهد.
- فشار را به‌مدت ۵ ثانیه نگه دارد و سپس استراحت کند.
- این حرکت را ۱۰ بار تکرار کند.
توجه: این تمرین به‌طور مستقیم عضله مایلوهایوئید را فعال کرده و آن را تقویت می‌کند.
ملاحظات :EMG Mylohyoid در این تمرین از فعالیت الکترومایوگرافی بالایی برخوردار است و می‌تواند به افزایش هماهنگی و قدرت عضله کمک کند.
- Hyoid Bone Lift (تمرین بالا بردن استخوان هیوئید)
هدف: فعال‌سازی و تقویت عضله مایلوهایوئید و سایر عضلات suprahyoid
روش انجام:
- بیمار در حالت دراز کشیده قرار می‌گیرد.
- انگشتان خود را در ناحیه پایین گردن (ناحیه زیر فک) قرار دهید.
- از بیمار بخواهید که فک پایین را کمی باز کند و در عین حال استخوان هیوئید را بالا بکشد.
- در این حالت به‌مدت ۵ ثانیه نگه دارد و سپس استراحت کند.
- این حرکت را ۱۰ بار تکرار کند.
توجه: این تمرین باعث افزایش قدرت عضلات نگهدارنده هیوئید می‌شود که در آن عضله مایلوهایوئید فعال می‌شود.
- Mouth Closure with Tongue Resistance (تمرین بستن دهان با مقاومت زبان)
هدف: تقویت عضلات مایلوهایوئید و فعال‌سازی زبان
روش انجام:
- بیمار باید دهان خود را ببندد و زبان خود را به سقف دهان فشار دهد.
- در حین فشار دادن زبان، دست خود را به‌آرامی به سقف دهان وارد کرده و از بیمار بخواهید که به فشار مقاومت کند.
- بیمار باید این حالت را به مدت ۵ ثانیه نگه دارد.
- این حرکت را ۱۰ بار تکرار کند.
توجه: این تمرین باعث تقویت مایلوهایوئید و افزایش توانمندی آن در مقابل فشار زبان می‌شود.
- Isometric Chin Tuck (تمرین چانه به سمت قفسه سینه)
هدف: تقویت عضلات گردنی و مایلوهایوئید به‌ویژه در حفظ پوزیشن مناسب هیوئید
روش انجام:
- بیمار را در حالت نشسته قرار دهید.
- از بیمار بخواهید که چانه خود را به سمت قفسه سینه بیاورد، به‌طوری‌که گودی گردن کاهش یابد.
- از بیمار بخواهید این وضعیت را به مدت ۵ ثانیه نگه دارد.
- این حرکت را ۱۰ بار تکرار کند.
توجه: در این تمرین علاوه بر عضلات گردن، مایلوهایوئید به‌عنوان عضله نگهدارنده هیوئید فعال می‌شود.
- Suction Exercise (تمرین مکش)
هدف: تقویت عضلات مایلوهایوئید و دیگر عضلات سپراهایوید در عمل مکش
روش انجام:
- بیمار باید دهان خود را ببندد و به‌آرامی از طریق دهان مکش کند، به‌طوری‌که زبان به سقف دهان فشار بیاورد.
- در این حالت، فشار را به مدت ۵ ثانیه نگه دارد و سپس استراحت کند.
- این حرکت را ۱۰ بار تکرار کند.
توجه: این تمرین شبیه به مکیدن از طریق نی است و عضله مایلوهایوئید در حین فشار دادن زبان به سقف دهان فعال می‌شود.
نتیجه‌گیری
عضله مایلوهایوئید (Mylohyoid) اگرچه کوچک است، اما نقش کلیدی در بلع، تنفس، ثبات فک و قوس گردنی دارد. ضعف آن می‌تواند به تنفس دهانی، اختلال بلع، درد TMJ و Forward Head Posture منجر شود. به دلیل غالب بودن تارهای استقامتی، این عضله به تمرینات مداوم و کم‌فشار مانند Tongue-to-Roof، Chin Tuck و Hyoid Lift بهترین پاسخ را می‌دهد. فعال‌سازی منظم مایلوهایوئید یعنی بهبود تنفس، بلع و پایداری گردن در کنار کاهش تنش‌های عضلات سطحی.
