| محل قرار گیری | آرنج |
| سر ثابت | اپیکوندیل خارجی |
| سر متحرک | اولئیک |
| خون رسانی | شاخه‌ای از شریان رادیال |
| عصب رسانی | عصب رادیال |
| عملکرد | اکستنشن آرنج |
مقدمه
عضله آنکونئوس (Anconeus) یکی از عضلات کوچک و مهم در ناحیه آرنج است که نقش کلیدی درحرکت و پایداری مفصل آرنج ایفا می‌کند. این عضله در پشت آرنج واقع‌شده و عملکرد آن بیشتر در راستای کمک به حرکت اکستنشن آرنج است. در این مقاله به تحلیل دقیق ساختار و عملکرد آنکونئوس خواهیم پرداخت. ابتدا به محل قرارگیری این عضله و ویژگی‌های آن ازجمله سر ثابت و متحرک آن خواهیم پرداخت. سپس به سیستم عصب‌رسانی، خون‌رسانی، عملکرد بیومکانیکی آن، آسیب‌های شایع و دلایل احتمالی آن‌ها و درنهایت بهترین تمرینات برای تقویت این عضله خواهیم پرداخت.با مقاله ی دکتر حوصله همراه ما باشید.
عضله آنکونئوس چیست؟
عضله آنکونئوس یک عضله مثلثی‌شکل کوچک است که در پشت مفصل آرنج واقع‌شده است. این عضله از اپیکوندیل خارجی استخوان بازو (هومیروس) شروع می‌شود و به سطح خلفی اولئیک (استخوان زند) متصل می‌شود. وظیفه اصلی آنکونئوس کمک به اکستنشن یا باز شدن مفصل آرنج است، به‌ویژه در حرکات شدید که نیاز به باز شدن کامل آرنج دارند. اگرچه این عضله کوچک است، اما به تثبیت و عملکرد مفصل آرنج کمک زیادی می‌کند و در انجام حرکات دقیق نقش مهمی دارد.
این عضله معمولاً به همراه دیگر عضلات اکستنسور در ناحیه آرنج، مانند عضله سه‌سر بازو (ترایسپس)، عمل می‌کند. در مواقعی که نیرو یا فشار زیاد بر مفصل آرنج وارد می‌شود، آنکونئوس به کمک دیگر عضلات می‌آید تا آرنج را به‌صورت پایدار و کنترل‌شده حرکت دهد. همچنین، این عضله در ایجاد حرکات نرم و دقیق در مفصل آرنج نقش دارد و می‌تواند به تثبیت و جلوگیری از حرکت‌های ناخواسته مفصل کمک کند.
عضله آنکونئوس ازنظر عصب‌رسانی تحت تأثیر عصب رادیال قرار دارد که مسئول ارسال سیگنال‌های عصبی به این عضله است. این عصب ارتباطات لازم را برای انجام حرکات هماهنگ و مؤثر آرنج فراهم می‌آورد. ازآنجاکه این عضله به‌طور مستقیم با فعالیت‌های فیزیکی مختلف، به‌ویژه در حرکات اکستنشن آرنج، در ارتباط است، تقویت آن می‌تواند به بهبود عملکرد مفصل و پیشگیری از آسیب‌های احتمالی کمک کند.
محل قرارگیری عضله آنکونئوس
عضله آنکونئوس در ناحیه پشتی مفصل آرنج قرار دارد. این عضله از اپیکوندیل خارجی بازو (هومیروس) شروع می‌شود و به سطح خلفی اولئیک (استخوان زند) متصل می‌شود. محل قرارگیری آن در کنار مفصل آرنج به‌گونه‌ای است که می‌تواند به‌طور مؤثری در حرکات اکستنشن آرنج و تثبیت مفصل دخالت کند. با توجه به موقعیت آن، این عضله در هنگام انجام حرکت باز شدن آرنج یا اعمال نیرو بر آن، نقش مهمی ایفا می‌کند.
محل قرارگیری آنکونئوس در نزدیکی دیگر عضلات اکستنسور آرنج است و در همکاری با این عضلات، حرکت‌های دقیق و کنترل‌شده‌ای را فراهم می‌آورد. این عضله در هنگام حرکت‌های شدید، مانند بلند کردن اجسام سنگین، به تثبیت مفصل کمک می‌کند و از حرکت‌های ناخواسته آن جلوگیری می‌کند. به‌این‌ترتیب، عضله آنکونئوس در تنظیم و کنترل حرکات مفصل آرنج نقشی اساسی دارد.
بررسی سر ثابت عضله آنکونئوس
سر ثابت عضله آنکونئوس از اپیکوندیل خارجی استخوان بازو (هومیروس) شروع می‌شود. این نقطه اتصال به عضله اجازه می‌دهد تا در هنگام حرکت آرنج ثابت بماند و از آن به‌عنوان نقطه مرجع برای حرکت استفاده شود. در این حالت، عضله آنکونئوس به‌طور مؤثر حرکت‌های اکستنشن آرنج را پشتیبانی می‌کند، به‌ویژه هنگامی‌که نیروی زیادی وارد می‌شود. این سر ثابت به تثبیت آرنج کمک کرده و مانع از حرکت‌های ناخواسته مفصل می‌شود.
سر ثابت عضله آنکونئوس به‌طور خاص به‌عنوان یک نقطه پایدار عمل می‌کند که حرکت عضله را در مسیر درست هدایت می‌کند. به دلیل موقعیت آن در نزدیکی مفصل آرنج و ارتباط آن با سایر عضلات اکستنسور، سر ثابت آنکونئوس به‌طور مؤثری در عملکردهای پیچیده مانند بلند کردن اجسام یا انجام حرکات فشاری نقش دارد. این عضله به‌ویژه درزمانی که نیاز به ایجاد یک حرکت کنترل‌شده و هم‌زمان با حرکات دیگر عضلات است، کارآمد می‌شود.
بررسی سر متحرک عضله آنکونئوس
سر متحرک عضله آنکونئوس به سطح خلفی اولئیک (استخوان زند) متصل می‌شود. این نقطه اتصال به عضله اجازه می‌دهد تا درحرکت‌های اکستنشن آرنج دخالت کند و عمل باز کردن مفصل آرنج را تسهیل کند. سر متحرک به‌عنوان نقطه اتصال متحرک، اجازه می‌دهد تا عضله در راستای حرکت آرنج به‌صورت دینامیک عمل کند. این بخش از عضله آنکونئوس در ایجاد حرکات هم‌زمان با دیگر عضلات آرنج، به‌ویژه در شرایطی که نیروهای زیادی بر مفصل وارد می‌شود، نقش مهمی ایفا می‌کند.
عملکرد سر متحرک در هنگام انجام حرکت‌های شدید مانند بلند کردن اجسام سنگین یا اعمال نیروهای فشاری بر آرنج حیاتی است. در این شرایط، سر متحرک عضله آنکونئوس به همراه دیگر عضلات اکستنسور کمک می‌کند تا آرنج به‌طور مؤثر باز شود و فشارهای اضافی کنترل شود. علاوه بر این، سر متحرک به تثبیت مفصل آرنج کمک کرده و از حرکات ناخواسته و آسیب‌زا جلوگیری می‌کند، به‌ویژه درزمانی که مفصل آرنج تحت تنش و فشار زیاد قرار دارد.
سیستم عصب‌رسانی عضله آنکونئوس
سیستم عصب‌رسانی عضله آنکونئوس از طریق عصب رادیال صورت می‌گیرد. عصب رادیال که از عصب‌های مهم دست و بازو است، به عضله آنکونئوس سیگنال‌های عصبی ارسال می‌کند. این عصب مسئول تنظیم و هماهنگی حرکات عضلات بازو و آرنج است و در اینجا، وظیفه تنظیم حرکات اکستنشن آرنج را بر عهده دارد. عضله آنکونئوس با دریافت سیگنال‌های عصبی از عصب رادیال می‌تواند به‌طور مؤثر درحرکت آرنج دخالت کرده و آن را کنترل کند.
عصب رادیال همچنین در تأمین حس و حرکت در نواحی مختلف بازو و دست نقش دارد و عملکرد عضله آنکونئوس به‌طور کامل وابسته به آن است. این ارتباط عصبی به عضله آنکونئوس اجازه می‌دهد تا در واکنش به نیازهای مختلف حرکتی، مانند بلند کردن اجسام یا حرکات پیچیده دست، عمل کند؛ بنابراین، عصب‌دهی صحیح از طریق عصب رادیال برای عملکرد بهینه و دقیق این عضله ضروری است.
سیستم خون‌رسانی عضله آنکونئوس
سیستم خون‌رسانی عضله آنکونئوس از طریق شاخه‌ای از شریان رادیال تأمین می‌شود. این شریان یکی از شاخه‌های شریان بازویی است که خون را به بخش‌های مختلف بازو و آرنج می‌رساند. خون‌رسانی مناسب از طریق این شریان به عضله آنکونئوس اجازه می‌دهد تا انرژی و اکسیژن موردنیاز برای انجام عملکردهای حرکتی خود را دریافت کند. این سیستم خون‌رسانی، برای فعالیت صحیح عضله و حفظ سلامت آن در شرایط مختلف حرکتی و فشاری ضروری است.
علاوه بر شریان رادیال، شریان‌های کوچک‌تر دیگری نیز ممکن است به عضله آنکونئوس خون‌رسانی کنند که به تقویت و تأمین نیازهای آن در فعالیت‌های طولانی‌مدت کمک می‌کنند. جریان خون مناسب از این شریان‌ها به عضله آنکونئوس این امکان را می‌دهد که در زمان‌های نیاز به اکسیژن و مواد مغذی برای انجام حرکات آرنج، عملکرد خود را بهینه سازد. بدون این خون‌رسانی مؤثر، کارایی عضله کاهش‌یافته و در معرض آسیب قرار می‌گیرد.
عملکرد عضله آنکونئوس ازنظر آناتومی
عملکرد عضله آنکونئوس ازنظر آناتومی به‌طور عمده درحرکت و تثبیت مفصل آرنج متمرکز است. این عضله به‌ویژه در انجام حرکت اکستنشن آرنج کمک می‌کند و می‌تواند آرنج را در وضعیت باز نگه دارد. آنکونئوس با کاهش بار روی مفصل و حمایت از عضلات دیگر، به ایجاد حرکات دقیق و کنترل‌شده در این ناحیه کمک می‌کند.
ازآنجاکه این عضله در نزدیکی مفصل آرنج قرار دارد، در زمان‌هایی که نیروی زیادی بر مفصل وارد می‌شود، آنکونئوس به‌عنوان یک تثبیت‌کننده عمل کرده و از آسیب به مفصل جلوگیری می‌کند. عملکرد این عضله ازنظر آناتومی اهمیت زیادی دارد، چراکه به ایجاد پایداری و کاهش حرکت‌های ناخواسته آرنج کمک می‌کند.
علاوه بر عملکردهای حرکتی، آنکونئوس در تنظیم فشار و بار واردشده به مفصل آرنج نقش دارد. به‌ویژه در زمان‌هایی که اعمال فشار زیاد بر مفصل آرنج وجود دارد، این عضله با کمک به حرکات دقیق و کنترل‌شده، از آسیب‌دیدگی مفصل جلوگیری کرده و کارایی سیستم حرکتی را بهبود می‌بخشد.
عملکرد عضله آنکونئوس ازنظر بیومکانیک
عملکرد عضله آنکونئوس ازنظر بیومکانیک بیشتر به کمک درحرکت و تثبیت مفصل آرنج مربوط می‌شود. این عضله در هنگام اکستنشن آرنج به‌ویژه در شرایطی که نیروی زیادی بر مفصل وارد می‌شود، فعالیت می‌کند. در این حالت، عضله آنکونئوس با کمک به تثبیت مفصل و کاهش حرکت‌های ناخواسته، آرنج را در وضعیت باز نگه می‌دارد. این عملکرد در هنگام بلند کردن اجسام سنگین یا انجام حرکات فشاری به‌شدت مهم است، زیرا از آسیب به مفصل جلوگیری می‌کند و حرکت را کنترل می‌کند.
آنکونئوس همچنین نقش مهمی در مدیریت نیروها و بارهای واردشده به مفصل آرنج دارد. هنگامی‌که فشار زیادی به آرنج وارد می‌شود، این عضله به‌عنوان یک تثبیت‌کننده عمل می‌کند و از آسیب‌های ناشی از حرکات ناخواسته یا بیش‌ازحد کششی جلوگیری می‌کند. عضله آنکونئوس قادر است با پایداری بخش‌های مختلف مفصل آرنج، بارهایی که درنتیجه حرکت‌های اکستنشن یا اعمال نیرو به این مفصل وارد می‌شود، به‌طور مؤثر توزیع کند.
در بیومکانیک حرکت، عضله آنکونئوس به‌ویژه در کمک به حرکات دقیق و روان در مفصل آرنج نقش دارد. این عضله به‌طور هم‌زمان با دیگر عضلات آرنج مانند عضلات سه‌سر بازو (ترایسپس) عمل می‌کند تا حرکات کنترل‌شده‌ای ایجاد کند. در این راستا، آنکونئوس قادر است با استفاده از سیستم‌های بیومکانیکی و عصب‌رسانی دقیق، به حرکت آرنج پاسخ دهد و از وارد شدن آسیب به مفصل در شرایط مختلف فشار جلوگیری کند.
آسیب‌های عضله آنکونئوس
آسیب‌های عضله آنکونئوس معمولاً درنتیجه حرکات تکراری یا اعمال فشار شدید به مفصل آرنج ایجاد می‌شود. به‌عنوان‌مثال، در ورزش‌هایی که نیاز به حرکات سریع و پرفشار آرنج دارند، مانند وزنه‌برداری یا فوتبال، این عضله ممکن است آسیب ببیند. در این شرایط، آسیب می‌تواند به‌صورت کشیدگی، التهاب یا حتی پارگی عضله رخ دهد که باعث محدودیت درحرکت می‌شود. این نوع آسیب‌ها معمولاً به دلیل استفاده بیش‌ازحد از عضله در شرایط فیزیکی شدید به وجود می‌آید.
از دیگر علل شایع آسیب به عضله آنکونئوس می‌توان به ضربه‌های مستقیم به مفصل آرنج یا اختلالات در نحوه عملکرد سایر عضلات اطراف آرنج اشاره کرد. هنگامی‌که عضلات دیگر به‌طور نادرست کار می‌کنند یا بار زیادی را تحمل می‌کنند، فشار بیشتری به عضله آنکونئوس وارد می‌شود که این امر می‌تواند به آسیب منجر شود. علاوه بر این، ضعف عضلانی، تغییرات غیرطبیعی در نحوه حرکت مفصل یا آسیب‌های قبلی می‌تواند ریسک آسیب به این عضله را افزایش دهد.
دلایل بروز آسیب‌های عضله آنکونئوس
دلایل بروز آسیب‌های عضله آنکونئوس معمولاً به فشار زیاد و تکرار حرکات خاصی بر مفصل آرنج برمی‌گردد. در ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری، تنیس یا رشته‌هایی که نیاز به حرکات اکستنشن شدید آرنج دارند، این عضله تحت‌فشار زیادی قرار می‌گیرد. به‌ویژه زمانی که عضله به‌طور مکرر یا در شرایط نادرست به‌کار گرفته شود، احتمال آسیب به آن افزایش می‌یابد. آسیب‌ها می‌توانند به‌صورت کشیدگی، التهاب یا پارگی عضله ظاهر شوند که باعث محدودیت درحرکت می‌شود.
علاوه بر فشار بیش‌ازحد، ضعف عضلانی نیز یکی از دلایل اصلی بروز آسیب‌ها است. هنگامی‌که عضلات اطراف مفصل آرنج به‌اندازه کافی قوی نباشند، عضله آنکونئوس مجبور می‌شود تا بار بیشتری را تحمل کند. این مسئله می‌تواند به فرسودگی و آسیب‌های عضلانی منجر شود. همچنین، حرکات نادرست و بی‌احتیاطی در حین انجام فعالیت‌های ورزشی یا روزمره می‌تواند فشار زیادی به این عضله وارد کند و باعث آسیب‌های جدی شود.
یکی دیگر از دلایل آسیب به عضله آنکونئوس، حرکات نادرست در ورزش یا فعالیت‌های روزمره است. در صورتی که فرد در حین انجام فعالیت‌های ورزشی یا حتی کارهای روزمره از وضعیت بدنی نادرستی استفاده کند، فشار زیادی به مفصل آرنج وارد می‌شود که ممکن است عضله آنکونئوس را تحت فشار قرار دهد. این آسیب‌ها به‌طور معمول به دلیل حرکت‌های ناگهانی یا تغییرات غیرطبیعی در جهت‌های مختلف آرنج رخ می‌دهند.
بهترین حرکات برای تقویت عضله آنکونئوس
برای تقویت عضله آنکونئوس، انجام حرکات تقویتی که مفصل آرنج را در شرایط مختلف قرار دهند بسیار مؤثر است. یکی از بهترین تمرینات، حرکات اکستنشن آرنج است که با استفاده از وزنه‌ها یا دستگاه‌های بدن‌سازی می‌توانید آن را انجام دهید. این تمرین به تقویت عضلات اکستنسور آرنج، ازجمله آنکونئوس، کمک می‌کند و به‌ویژه در افرادی که به‌طور مداوم در معرض فشارهای سنگین آرنج هستند، مفید است.
تمرین دیگر، پلانک‌های اصلاح‌شده با فشار به آرنج است که در این حالت باید بدن را در موقعیت پلانک نگه‌دارید و با واردکردن فشار بیشتر به مفصل آرنج، عضله آنکونئوس را به چالش بکشید. این تمرین باعث تقویت و پایداری آرنج در برابر فشارهای خارجی می‌شود و در تقویت عضله آنکونئوس در طولانی‌مدت مؤثر است.
تمرینات مقاومتی با بندکشی می‌تواند به تقویت آنکونئوس کمک کند. این نوع تمرینات به‌صورت کنترل‌شده فشار زیادی را به مفصل آرنج وارد می‌کنند و عضله آنکونئوس را درگیر کرده و تقویت می‌کنند. با تغییر زاویه و شدت کشش در این تمرینات می‌توان به عضله آنکونئوس استقامت و قدرت بیشتری بخشید.
سخن پایانی
عضله آنکونئوس باوجود کوچک بودن، نقش مهمی در حرکات آرنج دارد و می‌تواند به حفظ ثبات مفصل کمک کند. تقویت این عضله با تمرینات هدفمند، مانند اکستنشن آرنج، پلانک‌ها و تمرینات مقاومتی، می‌تواند به بهبود عملکرد و پیشگیری از آسیب‌ها کمک کند. با درک اهمیت این عضله و انجام تمرینات مناسب، می‌توان از سلامت مفصل آرنج و عملکرد آن به‌طور مؤثری حمایت کرد در صورت تمایل باقی مقالات در این حوزه را هم مطالعه بفرمایید.
منایع:
https://www.kenhub.com/en/library/anatomy/anconeus-muscle
https://teachmeanatomy.info/encyclopaedia/a/anconeus/
https://www.getbodysmart.com/arm-muscles/anconeus-muscle/
