| محل قرار گیری | عضله اکستانسور |
| سر ثابت | به اپی کندیل خارجی بازو متصل است |
| سر متحرک | به پایه استخوان متاکارپ دوم و سوم متصل است |
| خون رسانی | عروق رادیال و عروق مچ دست |
| عصب رسانی | عصب رادیال (Radial Nerve) |
| عملکرد | کمک به اکستنشن و ابداکشن مچ دست |
مقدمه
عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس (Extensor Carpi Radialis Brevis) یکی از عضلات مهم در قسمت خلفی ساعد است که نقش حیاتی در حرکات مچ دست ایفا می‌کند. این عضله از اپیکوندیل خارجی بازو شروع می‌شود و به پایه استخوان متاکارپ سوم متصل می‌گردد. وظیفه اصلی این عضله، اکستنشن و ابداکشن مچ دست است که به معنای باز کردن و حرکت به سمت خارج مچ است.
اکستانسور کارپی رادیالیس برویس در فعالیت‌های روزمره و ورزشی بسیار مورداستفاده قرار می‌گیرد. این عضله به‌خصوص در حرکات مانند گرفتن اشیا، پرتاب توپ و سایر فعالیت‌های ورزشی که نیاز به کنترل دقیق مچ دست دارند، عملکرد کلیدی دارد. همچنین، تقویت این عضله به بهبود استقامت و عملکرد کلی مچ دست کمک می‌کند و از آسیب‌های احتمالی جلوگیری می‌نماید. آسیب به این عضله می‌تواند منجر به محدودیت در حرکات مچ دست و کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های روزمره شود؛ بنابراین، شناخت و تقویت این عضله برای هر فردی که به دنبال حفظ سلامت و عملکرد بهینه مچ دست است، اهمیت دارد. در ادامه مطلب با دکتر حوصله همراه باشید تا با عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس بیشتر آشنا شویم.
عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس چیست؟
عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس یکی از عضلات مهم ناحیه ساعد و مچ دست است که به‌عنوان یک محرک برای حرکات مچ و انگان عمل می‌کند. این عضله علی‌الخصوص در حرکات مرتبط با بالابردن و حرکت‌دادن مچ دست و انگشتان به سمت عقب مؤثر است. این عضله به طور مستقیم زیر پوست در ناحیه خلفی ساعد قرار دارد و با عملکرد خود به تسهیل حرکات مختلف در موقعیت‌های روزمره کمک می‌کند.
این عضله به‌عنوان یکی از عضلات سطحی ساعد شناخته می‌شود و در کنار عضلات دیگر، همکار مهمی در حرکات دقیق و پیچیده دست است. به طور خاص، اکستانسور کارپی رادیالیس برویس در فعال‌کردن حرکات مشخصی مانند پرتاب یا ضربات انقباضی در ورزش‌های متنوع نظیر تنیس و بدمینتون حیاتی است. عملکرد صحیح این عضله می‌تواند به بهبود دقت حرکات و کاهش خطر آسیب‌ها در فعالیت‌های روزمره ورزشی کمک کند. این عضله از دو سر تشکیل شده که توانایی انبساط و تنش را بر روی مچ دست و انگشتان ایجاد می‌کند و در این فرایند حرکات متعددی را ممکن می‌سازد. در ادامه، به بررسی جزئیات آناتومی این عضله از نظر محل قرارگیری، سر ثابت و متحرک، سیستم عصب‌رسانی و خون‌رسانی خواهیم پرداخت.
محل قرارگیری عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس در ناحیه خلفی ساعد قرار دارد و از منطقه اپی‌کاندا خارجی هومروس به سمت مچ دست کشیده می‌شود. این عضله به‌خصوص در بخش بالایی ساعد دیده می‌شود و در زیر پوست و بافت اتصال بین تاندون‌ها و عضلات دیگر قرار دارد. موقعیت آن به‌گونه‌ای است که با سایر عضلات اکستانسور مانند اکستانسور کارپی رادیالیس لونگوس و اکستانسور دیجیتوروم هم‌جواری دارد.
ازنقطه‌نظر آناتومیکی، این عضله در بالای ناحیه مچ دست و در نزدیکی پایان ساعد قرار دارد و با تاندون‌هایی که به استخوان‌های متصل می‌شوند، حرکات مچ را تسهیل می‌کند. این محل قرارگیری به آن اجازه می‌دهد تا به طور مؤثری در عملکرد مچ دست به‌عنوان یک محور حرکتی عمل کند و در نتیجه بر دامنه حرکتی و استحکام مچ اثر بگذارد.
بررسی سر ثابت عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
سر ثابت عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس در ناحیه اپی‌کاندا خارجی هومروس قرار دارد. این سر به‌عنوان پایه‌ای برای عضله عمل کرده و منبع انقباض عضله به شمار می‌رود. این ناحیه از استخوان بافت محکمی را برای اتصال تاندون‌ها فراهم کرده و امکان انقباض مؤثر و انتقال نیرو را میسر می‌سازد. سر ثابت در واقع به‌عنوان نقطه کانونی برای تجمیع نیروی ناشی از انقباض عضلات عمل می‌کند. انقباض عضله از این سرآغاز می‌شود و باعث می‌شود که تاندون‌ها به‌وسیله نیروی متراکم شده به سمت استخوان‌های مچ دست کشیده شوند. این مکانیسم باعث استحکام حرکت و کنترل دقیق در مچ دست می‌گردد.
برای درک بهتر عملکرد سر ثابت، در نظر داشته باشید که این سر به دلیل موقعیت آن در نزدیکی استخوان‌های مچ و دارابودن قدرت لازم، می‌تواند بارگیری‌های فیزیکی تغییرپذیری را که بر روی دستان فرد تأثیر می‌گذارد، به‌خوبی کنترل کند. این فاکتور نه‌تنها برای فعالیت‌های ورزشی بلکه برای حرکات روزمره نیز اهمیت دارد.
بررسی سر متحرک عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
سر متحرک عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس دارای چهره‌ای انحنادار است که به تاندون‌هایی ختم می‌شود که به استخوان‌های مچ دست متصل می‌شوند. این تاندون‌ها به زیبایی و بادقت در ناحیه مچ قرار دارند و درک اینکه چگونه این تاندون‌ها نیروی حاصله از انقباض را به سمت حرکات مچ منتقل می‌کنند، اهمیت فراوانی دارد. سر متحرک در انجام حرکات انبساط مچ دست نقش اساسی ایفا می‌کند.
در واقع، این سر به دلیل ویژگی‌های آناتومیکی و تعاملی که با عضلات دیگر دارد، دامنه حرکتی وسیع‌تری را فراهم می‌کند. ازآنجاکه این عضله در بلندکردن، عقب کشیدن و چرخاندن مچ دست نقش دارد، انقباض‌های این سر به زاویه‌های متنوعی در زوایای مختلف حرکتی مرتبط با مچ منجر می‌شود. این عضله به توانایی ایجاد حرکات متنوع از جمله انبساط مچ در حین انجام ورزش‌های مختلف و حرکات روزمره کمک می‌کند. از منظر بالینی، آسیب به این سر می‌تواند به مشکلات حرکتی در ناحیه مچ دست منجر شود و این نکته اهمیت تقویت و مراقبت از آن را نمایان می‌کند.
سیستم عصب‌رسانی اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
سیستم عصب‌رسانی اکستانسور کارپی رادیالیس برویس به همراه سایر عضلات ناحیه ساعد، عملکرد خود را از عصب رادیال می‌گیرد. عصب رادیال، یکی از سه عصب اصلی ناحیه ساعد و مچ دست است و از ناحیه عصب سیاتیک در ناحیه خلفی پاها منشأ می‌گیرد. این عصب به‌صورت مستقیم به عضلات خلفی ساعد می‌پیوندد و تحریکی برای انقباض آن‌ها فراهم می‌کند.
عملکرد عصب رادیال به این معنی است که هرگونه آسیب به این عصب، تأثیر مستقیم بر عملکرد عضلاتی مانند اکستانسور کارپی رادیالیس برویس دارد. در صورت آسیب به عصب، ضعف در حرکات مچ دست و مشکل در انبساط انگشتان مشاهده می‌شود. این امر نشان‌دهنده اهمیت برقراری ارتباط مؤثر عصب با عضلات برای انجام حرکات مطلوب است. نکته حائز اهمیت این است که عصب رادیال به‌مراتب حرکات را تسهیل کرده و اعصاب فرعی نیز می‌توانند نقش حمایتی و اضافی در اقتصاد حرکتی ایفا کنند. به همین دلیل، آگاهی نسبت به نقش عصب‌های حرکتی در این ناحیه مهم است و موجب افزایش توانایی تشخیص و درمان آسیب‌ها می‌شود.
سیستم خون‌رسانی اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
سیستم خون‌رسانی اکستانسور کارپی رادیالیس برویس شامل شریان‌های متعددی است که خون غنی از اکسیژن را به این ناحیه فراهم می‌کنند. شریان رادیال و شریان اولنار، به‌عنوان دو منبع اصلی خون‌رسانی به عضلات ساعد، در تأمین طرفیت اکسیژنی این عضله نقش پررنگی دارند. شریان رادیال که در ناحیه ساعد خارج می‌شود، خون را به سمت ناحیه مچ و عضلات خلفی ساعد انتقال می‌دهد.
علاوه بر شریان‌های بزرگ، شبکه‌های کوچکی از مویرگ‌ها نیز در ناحیه ساعد وجود دارند که اکسیژن و مواد غذایی را به سلول‌های عضلانی می‌رسانند. این سیستم خون‌رسانی به‌ویژه در زمان انجام فعالیت‌های سنگین و ورزشی اهمیت دارد، زیرا در این زمان، نیاز به اکسیژن و مواد مغذی در بافت‌های عضلانی به‌شدت افزایش می‌یابد. از منظر بهداشت، هر گونه اختلال در سیستم خون‌رسانی می‌تواند به ضعف عملکرد عضله و عواقب ناشی از آن منجر شود.
عملکرد عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس از نظر آناتومی
عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس یکی از عضلات اصلی ناحیه ساعد و مچ دست است که نقش بسزایی در حرکات انبساطی مچ دست و انگشتان ایفا می‌کند. این عضله از ناحیه اپی‌کاندا خارجی هومروس منشأ گرفته و به سمت انتهای مچ دست و استخوان‌های متصل به آن، به‌خصوص استخوان ماکیولاریس (second metacarpal bone) می‌پیوندد. از نظر آناتومیکی، اکستانسور کارپی رادیالیس برویس به هم‌جواری با سایر عضلات مشابه مانند اکستانسور کارپی رادیالیس لونگوس و اکستانسور دیجیتوروم قرار دارد. قرارگیری این عضله در ناحیه خلفی ساعد، این امکان را فراهم می‌آورد که به طور مؤثر در حرکات مچ دست، مانند بالابردن آن، فعالیت کرده و در نتایج حرکتی پیچیده نزدیک به حرکات انگشتان نیز اثرگذار باشد.
تاندون اکستانسور کارپی رادیالیس برویس به استخوان‌های مچ دست متصل می‌شود و در این مسیر می‌تواند به‌عنوان یک اهرم عمل کند که نیروی انقباضی حاصل از عضله را به حرکات انبساطی مچ منتقل می‌کند.
عملکرد عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس از نظر بیومکانیک
از منظر بیومکانیک، عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس دارای نقشی کلیدی در تولید و تنظیم حرکت در ناحیه مچ دست است. این عضله برای انقباض خود، نیرویی را از طریق تاندون‌هایش به استخوان‌های مچ منتقل کرده و بدین ترتیب قادر به ایجاد حرکات انبساطی است. این عملکرد برای حرکات روزمره مانند گرفتن، پرتاب‌کردن یا محیطی کردن مهم است.
در هنگام فعالیت، انقباض اکستانسور کارپی رادیالیس برویس باعث بالارفتن مچ دست به سمت عقب می‌شود. این حرکت اساساً از طریق نوعی مکانیزم اهرمی ایجاد می‌شود که با قرارگیری صحیح استخوان‌ها و مفاصل، حرکات مختلفی بادقت و کنترل بالا را ممکن می‌سازد. به همین دلیل، این عضله در فعالیت‌های ورزشی نیز نقش مهمی دارد و می‌تواند در مواردی مانند تنیس، بیسبال و ورزش‌های دیگر تکرار شود.
آسیب‌های عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
آسیب‌های اکستانسور کارپی رادیالیس برویس می‌توانند به طور عمده به دلیل عوامل مختلفی مانند فشار مکرر، استفاده نادرست یا آسیب‌های حاد ایجاد شوند. در بسیاری از موارد، حرکات تکراری و بی مراقبتی دررابطه‌با وضعیت بدنی هنگام کار با کامپیوتر یا انجام کارهای دستی، منجر به بروز درد و التهاب در ناحیه این عضله می‌شود.
علائم آسیب به این عضله شامل درد مچ دست، کمتری در قدرت انبساط مچ و کاهش دامنه حرکت در آن ناحیه است. این مشکلات می‌توانند به‌تدریج پیشرفت کنند و در صورت عدم درمان مناسب و معقول، به عوارض مزمن و مشکلات حرکتی طولانی‌مدت منجر شوند. توجه به پیشگیری از آسیب‌ها و تقویت عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس اهمیت زیادی دارد، زیرا این آسیب‌ها نه‌تنها بر کیفیت زندگی روزمره تأثیر می‌گذارند بلکه می‌توانند اثرات منفی بر عملکرد در فعالیت‌های ورزشی نیز داشته باشند.
دلایل بروز آسیب‌های اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
دلایل ابتلا به آسیب‌های عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس معمولاً به شرایط محیطی و حرکتی مرتبط است. یکی از عمده‌ترین مشکلات، فعالیت‌های روزمره و مشاغل است که به حرکات مکرر مچ دست منجر می‌شود؛ مانند کار با کامپیوتر، نوشتن، و استفاده از ابزارهای دستی. این حرکات در طول زمان می‌توانند به تنش و التهاب منجر شوند.
عوامل دیگری مانند وضعیت نامناسب بدنی، عدم گرم‌کردن مناسب قبل از فعالیت‌های ورزشی و ضعف عضلات اطراف نیز می‌توانند به آسیب‌دیدگی این عضله کمک کنند. در برخی موارد، آسیب‌های حاد ناشی از سقوط، ضربه یا تصادف نیز می‌تواند باعث آسیب به اکستانسور کارپی رادیالیس برویس شود.
بهترین حرکات برای تقویت عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس
برای تقویت عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس و حفظ سلامت آن، تمرینات خاصی وجود دارد که می‌توان به‌راحتی انجام داد. یکی از اصلی‌ترین حرکات، استفاده از وزنه‌های سبک برای انجام حرکات انبساطی با مچ دست است. این تمرین می‌تواند به افزایش قدرت و استقامت عضله کمک کند.
تمرینات کششی نیز دراین‌بین مهم هستند. کشش مچ دست با استفاده از یک‌دست برای کشیدن انگشتان دست دیگر به سمت عقب، می‌تواند به افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش فشار بر روی این عضله کمک کند. همچنین، تمرینات استقامتی با استفاده از توپ نرم یا کش‌های کششی به قوی‌تر شدن این عضله می‌انجامد. انجام حرکات ساده‌ای مانند باز و بسته کردن مچ دست و انگشتان یا استفاده از دستگاه‌های تقویتی در باشگاه نیز به کارایی این عضله افزوده و از آسیب‌های احتمالی جلوگیری می‌کند.
جمع‌بندی
به‌طورکلی، عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس باتوجه‌به عملکرد آناتومیکی و بیومکانیکی خود، نقشی حیاتی در حرکات مچ دست و انگشتان ایفا می‌کند و آسیب‌های آن می‌تواند تأثیرات منفی زیادی بر زندگی روزمره و فعالیت‌های ورزشی داشته باشد. دلایل بروز این آسیب‌ها عمدتاً به حرکات تکراری، وضعیت بدنی نادرست و فشارهای مکرر مربوط می‌شود. برای جلوگیری از آسیب‌ها و تقویت این عضله، انجام تمرینات تقویت‌کننده و کششی ضروری است.در صورت تمایل باقی مقالات در این حوزه را هم مطالعه بفرمایید.
منایع:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK539719/
https://teachmeanatomy.info/encyclopaedia/e/extensor-carpi-radialis-brevis/
https://www.kenhub.com/en/library/anatomy/extensor-carpi-radialis-brevis-muscle
تایید شده توسط دکتر علی حوصله
محتوای این مقاله صرفا برای آگاه سازی شما عزیزان است. قبل از هرگونه اقدام، جهت درمان از پزشک مشاوره بگیرید
