| محل قرارگیری |
جانبی گردن، بین اسکالن قدامی و خلفی، از مهره‌های C2–C7 به دنده اول کشیده شده |
|
سر ثابت (Origin) |
زوائد عرضی (Transverse Processes) مهره‌های گردنی C2 تا C7 |
| سر متحرک (Insertion) |
سطح فوقانی دنده اول (Upper surface of 1st rib) |
|
عملکرد (Action) |
یک‌طرفه: خم جانبی گردن به همان سمت، ثبات جانبی در حرکات چرخشی گردندوطرفه: بالا کشیدن دنده اول و کمک به دم عمیق، حفظ ثبات گردن در وضعیت خنثی |
| عصب‌رسانی (Innervation) |
شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی گردنی C3–C8، گاهی شاخه‌هایی از Brachial Plexus |
|
خون‌رسانی (Blood Supply) |
شریان گردنی عمقی (Deep Cervical Artery)، شریان مهره‌ای (Vertebral Artery)، شاخه‌هایی از شریان تیروئیدی تحتانی (Inferior Thyroid Artery) |
مقدمه
در دل بخش جانبی گردن، عضله‌ای نه‌چندان مشهور اما بی‌نهایت حیاتی به‌نام اسکالن میانی قرار دارد؛ عضله‌ای که اگرچه ظاهراً تنها در خم کردن گردن به طرفین نقش دارد، اما در واقع یکی از عناصر کلیدی ثبات گردن، عملکرد صحیح قفسه سینه و حتی تنفس است. تصور کن یک تنیس‌باز حرفه‌ای در حال زدن یک ضربه بک‌هند سنگین است؛ گردن به‌سرعت به سمت چپ می‌چرخد، سر کمی خم می‌شود، شانه بالا می‌آید و بدن وارد چرخش می‌شود.
در پشت‌صحنه‌ی این حرکت پیچیده، عضله‌ای کم‌نام اما بسیار مؤثر به‌سختی در حال کار است ،این عضله نه‌تنها در حرکات جانبی گردن و ثبات شانه‌ها نقش دارد، بلکه یکی از یاران بی‌ادعای سیستم تنفسی است که در هر دم عمیق فعال می‌شود. اما مشکل از جایی شروع می‌شود که این عضله در اثر وضعیت‌های نادرست، تنفس سطحی، یا تمرینات نامناسب سفت یا کوتاه می‌شود. امید است که با خواندن این مقاله، بتوانید به پاسخهای خوبی برای پرسشهای خود برسید.با مقاله ی دکتر حوصله همراه ما باشید.
عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) چیست؟
عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) یکی از عضلات جانبی گردن است که بین اسکالن قدامی و خلفی قرار دارد و نقش حیاتی در ثبات و حرکات گردن و تنفس دارد. این عضله از زوائد عرضی مهره‌های C2 تا C7 منشأ می‌گیرد و به سطح فوقانی دنده اول متصل می‌شود، که این موقعیت آن را در کنترل حرکات جانبی گردن و همچنین بالابردن دنده اول برای دم عمیق موثر می‌سازد.
عملکرد عضله به دو حالت تقسیم می‌شود: انقباض یک‌طرفه باعث خم شدن جانبی گردن به همان سمت و کمک به ثبات جانبی در حرکات چرخشی سر می‌شود، در حالی که انقباض دوطرفه منجر به بالا کشیدن دنده اول و پشتیبانی از دم عمیق می‌شود و ثبات ستون فقرات گردنی را در وضعیت خنثی افزایش می‌دهد. اسکالن میانی به‌طور عمده توسط شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی گردنی (C3–C8) عصب‌گیری می‌شود و خون‌رسانی آن از طریق شریان گردنی عمقی، شریان مهره‌ای و شاخه‌هایی از شریان تیروئیدی تحتانی انجام می‌شود.
این عضله نقش مهمی در حفظ تعادل و پوسچر گردنی دارد و کوتاهی یا اسپاسم آن می‌تواند باعث درد گردن، بی‌حسی و گزگز در اندام فوقانی، کاهش عملکرد ورزشی و حتی سندروم خروجی قفسه سینه شود. اسکالن میانی با همکاری اسکالن قدامی و خلفی و عضلات عمقی گردن و شانه، یک سیستم تثبیتی و حرکتی سینرژیک ایجاد می‌کند که در کنترل حرکات سر و شانه و تنفس نقش حیاتی دارد. در ورزشکاران و افراد با پوسچر نامناسب، توجه به این عضله در ارزیابی و تمرینات اصلاحی بسیار اهمیت دارد.
محل قرار گیری عضله اسکالن میانی
عضله اسکالن میانی در بخش جانبی گردن قرار دارد و بین دو عضله اسکالن دیگر یعنی اسکالن قدامی (Anterior Scalene) و اسکالن خلفی (Posterior Scalene) واقع شده است. این عضله از زوائد عرضی مهره‌های گردنی C2 تا C7 منشأ می‌گیرد و به سطح فوقانی دنده اول متصل می‌شود.
در سطح گردنی، این عضله درست در کنار گردن و کمی پشت عضله استرنوکلیدوماستوئید (SCM) قرار دارد و بخشی از مثلث بین‌عضله‌ای تشکیل می‌دهد که از آن شبکه عصبی بازویی (Brachial Plexus) و شریان ساب‌کلاوین عبور می‌کنند. به طور خلاصه، اسکالن میانی در بخش میانی-جانبی گردن جای گرفته و نقش کلیدی در خم شدن جانبی گردن، تثبیت مهره‌های گردنی و کمک به بالابردن دنده اول در تنفس ایفا می‌کند.
مشاوره و ارزیابی رایگان
برای اینکه بتونیم بهتر باهم در ارتباط باشیم شماره تماست رو وارد کن.
بررسی سر ثابت عضله اسکالن میانی
سر ثابت (Origin) عضله اسکالن میانی از زواید عرضی مهره‌های گردنی C2 تا C7 منشأ می‌گیرد. این سر ثابت موجب قرارگیری پایدار عضله در بخش میانی-جانبی گردن می‌شود و نقش کلیدی در ایجاد بستر مکانیکی مناسب برای اثرگذاری عضله بر دنده اول دارد.
به عبارت دیگر، این منشأ اجازه می‌دهد اسکالن میانی بتواند خم شدن جانبی گردن و ثبات مهره‌های گردنی را به خوبی انجام دهد و هم‌زمان در سیستم تنفسی به عنوان عضله کمکی دم عمل کند. سر ثابت همچنین با قرارگیری بین مهره‌های گردنی، نقش محافظتی جزئی در برابر فشارهای جانبی و نیروهای ناگهانی به گردن دارد و به عضله کمک می‌کند تا حرکات دقیق و کنترل‌شده‌ای را ارائه دهد.
بررسی سر متحرک عضله اسکالن میانی
سر متحرک (Insertion) عضله اسکالن میانی به سطح فوقانی دنده اول متصل می‌شود. این محل اتصال به عضله امکان می‌دهد تا در حرکات جانبی گردن مؤثر باشد و دنده اول را به سمت بالا بکشد یا کنترل کند. این اتصال باعث می‌شود اسکالن میانی بتواند به عنوان یک عضله کمکی در دم عمیق عمل کند و حجم قفسه سینه را افزایش دهد.
همچنین، از طریق این سر متحرک، نیروهای تولید شده توسط عضله از گردن به دنده اول منتقل می‌شود، که در تثبیت جانبی گردن و کنترل مکانیک شانه‌ها نقش دارد. به طور خلاصه، سر متحرک اسکالن میانی نقش انتقال نیرو و مشارکت در تنفس و حرکات جانبی گردن را بر عهده دارد و ارتباط مستقیمی با عملکرد صحیح سیستم عصبی و عروقی اطراف دنده اول برقرار می‌کند.
سیستم عصب‌رسانی عضله اسکالن میانی
سیستم عصب‌رسانی عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) از طریق شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی گردنی (Anterior rami of cervical spinal nerves) انجام می‌شود. به‌طور مشخص، اعصاب C3 تا C8 در تحریک و کنترل این عضله نقش دارند.
نکته مهم این است که گاهی شاخه‌هایی از شبکه عصبی بازویی (Brachial Plexus) نیز مشارکت دارند، که نقش بالینی این عضله را در شرایطی مثل سندروم خروجی قفسه سینه (Thoracic Outlet Syndrome) برجسته می‌کند. این عصب‌رسانی باعث می‌شود اسکالن میانی بتواند به‌طور دقیق خم شدن جانبی گردن، بالا کشیدن دنده اول و تثبیت گردن را کنترل کند و به عنوان یک عضله تونیک و پایدارکننده در طول فعالیت‌های روزمره و ورزشی عمل نماید.
سیستم خون‌رسانی عضله اسکالن میانی
سیستم خون‌رسانی عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) از طریق چند شاخه شریانی اصلی تأمین می‌شود که همگی از شریان ساب‌کلاوین (Subclavian Artery) منشأ می‌گیرند:
- شریان گردنی عمقی (Deep Cervical Artery): مسئول خون‌رسانی به بخش عمقی گردن و فیبرهای اسکالن میانی.
- شریان مهره‌ای (Vertebral Artery): علاوه بر نقش در خون‌رسانی مغز، شاخه‌هایی از آن به اسکالن میانی می‌رسد.
- شاخه‌های شریان تیروئیدی تحتانی (Inferior Thyroid Artery): کمک به تأمین خون بخش فوقانی گردن و عضله.
این خون‌رسانی غنی، اسکالن میانی را قادر می‌سازد تا در فعالیت‌های طولانی‌مدت، تثبیت جانبی گردن و تنفس کمکی به صورت پایدار عمل کند.
عملکرد عضله اسکالن میانی از نظر آناتومی
عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) عضله‌ای جانبی در گردن است که نقش مهمی در حرکات گردن و تنفس دارد. از نظر عملکرد آناتومیک، این عضله می‌تواند به دو دسته یک‌طرفه و دوطرفه تقسیم شود. در عملکرد یک‌طرفه، هنگامی که یک سمت عضله منقبض می‌شود، گردن به همان سمت خم می‌شود و اسکالن میانی با تثبیت مهره‌های گردنی، کنترل حرکات جانبی گردن را ممکن می‌کند.
این عمل به خصوص در حرکات چرخشی یا خم شدن گردن اهمیت دارد. در عملکرد دوطرفه، انقباض هر دو سمت عضله باعث بالا کشیدن دنده اول می‌شود و به این ترتیب به دم عمیق کمک می‌کند، همچنین عضله نقش مهاری جانبی داشته و مهره‌های گردنی را در وضعیت خنثی و در برابر بارهای ناگهانی ثابت نگه می‌دارد.
اسکالن میانی همچنین نقش مهمی در حفظ پوسچر و ثبات جانبی سر و گردن دارد؛ برای مثال در فعالیت‌های روزمره مانند نگه داشتن گوشی یا حمل بار یک‌طرفه و در ورزش‌هایی با حرکات چرخشی گردن فعال است. این عضله با تنظیم مرکز ثقل سر و شانه و هماهنگی با عضلات دیگر گردن و شانه، عملکرد حرکتی و تعادلی بدن را بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، اسکالن میانی در تنفس سطحی یا پرتنش به‌صورت جبرانی فعال می‌شود و در صورت بیش‌فعال شدن می‌تواند منجر به کوتاهی تطابقی و درد گردن گردد. بنابراین این عضله تنها یک عضله جانبی گردن نیست، بلکه یک تثبیت‌کننده و تنظیم‌کننده مهم حرکات گردن و تنفس محسوب می‌شود.
عملکرد عضله اسکالن میانی از نظر بیومکانیک
از نظر بیومکانیک، عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) نقش کلیدی در انتقال نیرو و ثبات ستون فقرات گردنی و قفسه سینه دارد. مسیر فیبرهای عضله از زوائد عرضی مهره‌های C2 تا C7 به سطح فوقانی دنده اول کشیده شده و زاویه مایل آن باعث می‌شود که هنگام انقباض نیرو هم به سمت پایین و جلو منتقل شود و هم در راستای خم شدن جانبی گردن مؤثر باشد. این ساختار زاویه‌ای عضله را در دو سیستم اصلی بیومکانیکی فعال می‌کند: کنترل حرکات جانبی گردن و عملکرد تنفسی کمکی.
در عملکرد یک‌طرفه، اسکالن میانی باعث خم شدن جانبی گردن به همان سمت و تثبیت مهره‌ها در برابر نیروهای وارده می‌شود. در عملکرد دوطرفه، با بالا کشیدن دنده اول، حجم قفسه سینه افزایش یافته و دم عمیق تسهیل می‌شود. همچنین این عضله به‌عنوان مهار جانبی عمل کرده و در مقابل بارهای ناگهانی یا وزن سر، ثبات جانبی ایجاد می‌کند.
علاوه بر این، اسکالن میانی نقش حیاتی در کنترل مکانیکی شبکه عصبی بازویی (Brachial Plexus) و شریان ساب‌کلاوین دارد. کوتاهی یا بیش‌فعالی این عضله می‌تواند منجر به سندروم خروجی قفسه سینه، فشردگی عصب و کاهش جریان خون اندام فوقانی شود. از طریق اتصال به فاشیای گردنی و هماهنگی با سایر عضلات گردن و شانه، اسکالن میانی نقش مهمی در انتقال نیرو بین سر، گردن، شانه و تنه دارد و به‌طور مستقیم بر تعادل بیومکانیکی و پوسچر بدن تأثیر می‌گذارد.
کنزیولوژی عضله اسکالن میانی
کنزیولوژی عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) به بررسی نحوه عملکرد آن در حرکات گردن، ثبات ستون فقرات گردنی و نقش آن در تنفس می‌پردازد. فیبرهای عضله از زوائد عرضی مهره‌های C2 تا C7 به سطح فوقانی دنده اول کشیده شده‌اند و مسیر مایل آن باعث می‌شود در هنگام انقباض، نیرو هم به سمت پایین و جلو و هم در راستای خم شدن جانبی گردن منتقل شود.
در عملکرد یک‌طرفه، اسکالن میانی موجب خم شدن جانبی گردن به همان سمت و کنترل حرکات چرخشی سر می‌شود و مهره‌های گردنی را در برابر نیروهای جانبی پایدار نگه می‌دارد. در عملکرد دوطرفه، این عضله دنده اول را بالا می‌کشد و نقش مهمی در دم عمیق دارد، به‌خصوص در ورزشکاران یا افرادی که نیاز به تهویه ریوی مؤثر دارند.
اسکالن میانی در حفظ پوسچر گردنی نیز مؤثر است؛ با ایجاد ثبات جانبی و کنترل موقعیت سر، از کشیدگی مداوم عضلات مخالف و فشار روی مهره‌ها جلوگیری می‌کند. این عضله همچنین به تنظیم مرکز ثقل سر و شانه کمک کرده و در هماهنگی با عضلات اسکالن قدامی و خلفی، عضلات عمقی گردن، و عضلات بالا برنده شانه، ثبات و کنترل حرکات پیچیده گردن و شانه را فراهم می‌کند.
در اختلال عملکرد، کوتاهی یا اسپاسم اسکالن میانی می‌تواند باعث فشردگی شبکه عصبی بازویی (Brachial Plexus)، محدودیت دامنه حرکتی، درد گردن و شانه و اختلال در الگوی تنفسی شود. بنابراین، کنترل نوروموسکولار، تنفس صحیح و تمرینات تثبیتی برای حفظ عملکرد بهینه این عضله حیاتی است.
آسیب های عضله اسکالن میانی
عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) به دلیل موقعیت جانبی گردن و عبور ساختارهای عصبی و عروقی مهم در معرض آسیب‌ها و اختلالات متعددی قرار دارد. یکی از شایع‌ترین مشکلات این عضله کوتاهی و اسپاسم مزمن آن است که معمولاً به دلیل وضعیت سر به جلو، استفاده بیش‌ازحد در ورزش‌های گردن‌محور یا استرس طولانی‌مدت ایجاد می‌شود. این وضعیت باعث درد موضعی گردن، کاهش دامنه حرکتی و سفتی جانبی گردن می‌شود.
از دیگر پیامدهای کوتاهی یا هایپرتونیسیته اسکالن میانی می‌توان به فشردگی شبکه عصبی بازویی (Brachial Plexus) اشاره کرد که باعث گزگز، بی‌حسی، ضعف یا درد تیرکشنده در اندام فوقانی می‌شود. همچنین این عضله به عنوان عضله کمکی تنفسی نقش مهمی در دم عمیق دارد و اسپاسم یا ضعف آن می‌تواند منجر به تنفس سطحی و ناکارآمد شود، به ویژه در ورزشکاران استقامتی یا افرادی که تحت استرس مزمن هستند.
اختلال عملکرد اسکالن میانی همچنین می‌تواند به سندروم خروجی قفسه سینه (Thoracic Outlet Syndrome) مرتبط باشد؛ کشش یا کوتاهی عضله باعث فشار روی شریان ساب‌کلاوین و شبکه عصبی بازویی شده و علائم درد، بی‌حسی و ضعف در دست‌ها را ایجاد می‌کند.
علاوه بر این، ضعف عضله موجب کاهش ثبات جانبی گردن و ایجاد الگوهای حرکتی جبرانی می‌شود که عضلاتی مانند Upper Trapezius و Levator Scapulae بیش‌فعال می‌شوند و به درد و آسیب‌های مزمن می‌انجامد. در مجموع، آسیب‌ها و اختلال عملکرد اسکالن میانی می‌توانند زنجیره‌ای از مشکلات پوسچرال، نوروموسکولار و تنفسی ایجاد کنند که نیازمند ارزیابی دقیق و تمرینات اصلاحی هدفمند هستند.
همکاری با سایر عضلات
عضله اسکالن میانی با عضلات اسکالن قدامی و خلفی به‌صورت یک سیستم سینرژیک جانبی گردن عمل می‌کند تا خم شدن جانبی گردن را کنترل کرده و ثبات مهره‌های گردنی را حفظ کند. همچنین با عضلات عمقی گردن مانند Longus Colli و Longus Capitis در تثبیت قدامی مهره‌ها همکاری دارد و با عضلات بالا‌برنده کتف و تراپزیوس فوقانی در حرکات یک‌طرفه گردن و شانه هماهنگ می‌شود. در دم عمیق یا تنفس پرتنش، با عضلات تنفسی کمکی مانند Sternocleidomastoid، Pectoralis Minor و Serratus Anterior فعال می‌گردد. اسکالن‌ها از طریق فاشیای گردنی عمیق به عضلات تنه نیز متصل بوده و در انتقال نیرو از گردن به تنه نقش دارند.
فیزیولوژی عضله
عضله اسکالن میانی عمدتاً از تارهای کندانقباض Type I (۶۰–۶۵٪) تشکیل شده که برای ثبات طولانی‌مدت گردن و کنترل پوسچرال حیاتی‌اند. تارهای Type IIa حدود ۲۵–۳۰٪ هستند و پاسخ به حرکات سریع و کنترل لحظه‌ای بارهای گردنی را ممکن می‌کنند، در حالی که تارهای Type IIx کمتر از ۱۰٪ بوده و نقش محدودی در پاسخ به بارهای ناگهانی دارند. فعالیت عصبی عضله تونیک و پایدار است و به تمرینات استقامتی ایزومتریک و تمرینات کنترل نوروموسکولار بهترین پاسخ را می‌دهد.
بیومکانیک تخصصی
فیبرهای اسکالن میانی از زوائد عرضی مهره‌های C2–C7 به سمت دنده اول کشیده شده‌اند و زاویه انقباض آن‌ها باعث خم شدن جانبی گردن و بالا بردن دنده اول می‌شود. در انقباض دوطرفه، عضله ثبات مهره‌های گردنی را حفظ می‌کند و نیروهای وارده از وزن سر یا حرکات ناگهانی را مهار می‌کند. عضله به عنوان پل مکانیکی بین ستون فقرات گردنی و دنده اول عمل می‌کند و در سندروم خروجی قفسه سینه نقش دارد. همچنین از طریق فاشیای پیش‌مهره‌ای تنش را به سایر ساختارهای گردن و تنه منتقل می‌کند.
تست‌های بالینی اختصاصی برای عضله اسکالن میانی
تست‌ها شامل Scalene Cramp Test، Scalene Stretch Test، Adson’s Test، تست نقطه ماشه‌ای (Trigger Point Referral) و Manual Muscle Testing می‌شوند. هدف این تست‌ها شناسایی اسپاسم، کوتاهی، فشار روی عروق و شبکه عصبی بازویی، و ارزیابی قدرت ایزومتریک عضله است. نتایج مثبت معمولاً با درد موضعی، تیرکشنده یا گزگز در مسیر بازو همراه هستند و برای تشخیص سندروم خروجی قفسه سینه اهمیت بالایی دارند.
تمرینات تخصصی Middle Scalene همراه با داده‌های EMG (%MVC)
- Lateral Neck Isometric Hold against Wall
- روش انجام تمرین Lateral Neck Isometric Hold against Wall به شرح زیر است:
- در کنار دیوار بایستید به‌طوری که یک طرف سر نزدیک دیوار باشد.
- سر خود را به آرامی به سمت دیوار فشار دهید، اما بدون اینکه حرکت واقعی ایجاد شود (انقباض ایزومتریک).
- شانه‌ها و تنه را ثابت نگه دارید و فقط عضلات جانبی گردن درگیر شوند.
- فشار را به مدت حدود ۱۰ ثانیه حفظ کنید.
- به آرامی رها کرده و استراحت کوتاه کنید.
- تمرین را برای هر سمت گردن تکرار کنید، معمولاً ۳ ست انجام می‌شود.
این تمرین به فعال‌سازی عضله اسکالن میانی، بهبود ثبات جانبی گردن و حس عمقی کمک می‌کند و فشار اضافی روی عضلات جبرانی ایجاد نمی‌کند.
- Supine Chin Tuck + Lateral Pressure
- به پشت دراز بکشید و زانوها را خم کنید تا ستون فقرات راحت و خنثی باشد.
- چانه خود را به آرامی به سمت داخل ببرید (چانه به سمت گردن نزدیک شود) تا حالت Chin Tuck ایجاد شود، بدون بلند شدن سر از زمین.
- هم‌زمان با دست یا درمانگر، فشار ملایمی به طرفین گردن وارد کنید تا انقباض ایزومتریک عضلات جانبی گردن، به ویژه Middle Scalene، فعال شود.
- فشار را به مدت ۱۰ ثانیه حفظ کنید، سپس رها کنید و استراحت کوتاه داشته باشید.
- حرکت را برای هر سمت ۳ تا ۱۰ بار تکرار کنید.
- Controlled Breathing with Lateral Neck Tension
- در حالت نشسته یا خوابیده راحت قرار بگیرید و ستون فقرات در وضعیت خنثی باشد.
- تنفس دیافراگمی عمیق انجام دهید؛ به‌طوری که شکم هنگام دم بیرون بیاید و هنگام بازدم داخل برود.
- هم‌زمان با دم، با فعال‌سازی ملایم عضلات جانبی گردن (Middle Scalene)، سر را کمی به سمت جانبی فشار دهید یا مقاومت ایزومتریک ایجاد کنید.
- فشار یا تنش جانبی را در طول دم حفظ کنید و سپس هنگام بازدم آرام رها کنید.
- این حرکت را ۳ تا ۱۰ بار تکرار کنید، با تمرکز بر هماهنگی تنفس و کنترل عضلات گردن
- Unilateral Farmer’s Carry
- یک وزنه سبک (دمبل یا کیسه شن) را در یک دست نگه دارید و دست دیگر آزاد باشد.
- ستون فقرات و گردن را در وضعیت خنثی حفظ کنید و شانه‌ها را پایین و عقب نگه دارید.
- به آرامی و با کنترل، شروع به راه رفتن کنید و تلاش کنید سر و تنه بدون چرخش یا شیفت حرکت کنند.
- در طول حرکت، عضله اسکالن میانی طرف مخالف وزنه فعال می‌شود تا سر و گردن در موقعیت پایدار نگه داشته شوند.
- فاصله یا زمان حرکت را بسته به توانایی فرد تنظیم کنید؛ معمولاً ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه در هر سمت.
این تمرین برای تقویت ثبات جانبی گردن، هماهنگی عضلات شانه و تنه و بهبود کنترل ضدگرانشی اسکالن‌ها و عضلات عمقی گردن بسیار مؤثر است.
- Wall Ball Press with Lateral Control
- روبه‌روی یک دیوار بایستید و یک توپ نرم یا مینی بال را در دست یا بین دست‌ها نگه دارید.
- توپ را مقابل دیوار فشار دهید و هم‌زمان سر و گردن را در وضعیت خنثی حفظ کنید.
- با ایجاد فشار جانبی سبک به توپ، گردن و اسکالن‌ها را فعال نگه دارید؛ مراقب باشید شانه‌ها یا تنه حرکت اضافی نداشته باشند.
- این حالت ایزومتریک را برای چند ثانیه نگه دارید (مثلاً ۸–۱۰ ثانیه) و سپس رها کنید.
- تمرین را برای هر سمت به تعداد تعیین شده تکرار کنید.
جمع بندی
عضله اسکالن میانی (Middle Scalene) یک عضله جانبی گردن است که بین اسکالن قدامی و خلفی قرار دارد و از زوائد عرضی مهره‌های C2–C7 به سطح فوقانی دنده اول متصل می‌شود. این عضله نقش حیاتی در خم جانبی گردن، ثبات مهره‌های گردنی و تنفس دارد. انقباض یک‌طرفه موجب خم شدن گردن به همان سمت و تثبیت جانبی آن می‌شود، در حالی که انقباض دوطرفه دنده اول را بالا کشیده و دم عمیق را تسهیل می‌کند. اسکالن میانی عمدتاً توسط شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی C3–C8 و گاهی شاخه‌هایی از شبکه عصبی بازویی عصب‌رسانی می‌شود و خون‌رسانی آن توسط شریان گردنی عمقی، شریان مهره‌ای و شاخه‌های شریان تیروئیدی تحتانی انجام می‌گیرد.
از نظر بیومکانیک، مسیر مایل فیبرهای عضله نیرو را هم به سمت پایین و جلو و هم در راستای خم شدن جانبی گردن منتقل می‌کند و به کنترل مکانیکی شبکه عصبی بازویی و شریان ساب‌کلاوین کمک می‌کند. کوتاهی یا اسپاسم عضله می‌تواند باعث درد گردن، کاهش دامنه حرکتی، اختلال تنفسی و سندروم خروجی قفسه سینه شود.
تمرینات تخصصی برای فعال‌سازی و تقویت اسکالن میانی شامل انقباض‌های ایزومتریک جانبی گردن، Chin Tuck با فشار جانبی، تنفس کنترل‌شده همراه با تنش جانبی، Unilateral Farmer’s Carry و Wall Ball Press با کنترل جانبی هستند. این تمرینات باعث بهبود ثبات جانبی گردن، هماهنگی عضلات شانه و تنه و ارتقای عملکرد حرکتی و پوسچر گردن می‌شوند. در صورت تمایل باقی مقالات در این حوزه را هم مطالعه بفرمایید.
منبع:
https://www.kenhub.com/en/library/anatomy/scalene-muscles
تایید شده توسط دکتر علی حوصله
محتوای این مقاله صرفا برای آگاه سازی شما عزیزان است. قبل از هرگونه اقدام، جهت درمان از پزشک مشاوره بگیرید
