معرفی عضله اسکالن خلفی (Posterior Scalene)

مقدمه

فرض کنید ورزشکاری در حال دوچرخه‌سواری حرفه‌ای است؛ تنه‌اش به جلو مایل شده، سر را بالا نگه داشته، بازوها درگیر، و نفس‌ها عمیق است. در این لحظه، عضله‌ای نسبتاً کوچک ولی بسیار حساس و پرکار، در پنهان‌ترین لایه جانبی گردن، سخت مشغول تثبیت وضعیت سر و کمک به دم عمیق است عضله‌ای به‌نام Posterior Scalene. این عضله از دید پاتولوژیک، اغلب به‌دلیل مجاورت با شبکه بازویی (Brachial Plexus) و شریان ساب‌کلاوین نقش مهمی در سندروم خروجی قفسه سینه (TOS) دارد.

کوتاهی یا اسپاسم آن می‌تواند منجر به بی‌حسی، درد ارجاعی به شانه و اندام فوقانی و حتی اختلال در تنفس شود. هرچند کوچکتر و کمتر شناخته‌شده‌تر از اسکالن میانی و قدامی است، اما در درمان دقیق اختلالات گردنی و طراحی برنامه تمرینی مؤثر، نقش پشت‌صحنه‌ی بسیار کلیدی دارد. امید است که با خواندن این مقاله، بتوانید به پاسخهای خوبی برای پرسشهای خود برسید.با مقاله ی دکتر حوصله همراه ما باشید.

عضله اسکالن خلفی چیست؟

عضله اسکالن خلفی (Posterior Scalene) یکی از سه عضله اصلی اسکالن در ناحیه جانبی گردن است که در پشت عضله اسکالن میانی قرار دارد. این عضله از زوائد عرضی مهره‌های گردنی C4 تا C6 منشأ گرفته و به سطح خارجی دنده دوم متصل می‌شود. اسکالن خلفی نسبت به دو عضله دیگر کوچک‌تر و باریک‌تر است، اما نقش بسیار مهمی در ثبات جانبی گردن و حرکات تنفسی ایفا می‌کند.

از نظر عملکرد، انقباض یک‌طرفه‌ی عضله باعث خم شدن جانبی گردن به همان سمت می‌شود، در حالی که انقباض دوطرفه آن موجب بالا کشیدن دنده دوم در هنگام دم عمیق و کمک به گسترش قفسه سینه می‌گردد. این عضله با همکاری عضلات اسکالن قدامی و میانی، نقش هماهنگ‌کننده‌ای در کنترل پوسچر گردن و تنظیم حرکات ظریف آن دارد.

اسکالن خلفی توسط شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی گردنی (C6 تا C8) عصب‌گیری می‌شود و خون‌رسانی آن از طریق شریان گردنی عمقی و شاخه‌هایی از شریان مهره‌ای انجام می‌گیرد. از لحاظ بالینی، سفتی یا کوتاهی این عضله می‌تواند باعث محدودیت چرخش گردن، درد در ناحیه شانه یا گردن و در برخی موارد، فشار بر ساختارهای عصبی یا عروقی مجاور گردد.

محل قرارگیری عضله اسکالن خلفی

عضله اسکالن خلفی (Posterior Scalene) در بخش جانبی و عمقی گردن قرار دارد و موقعیت آن در پشت عضله اسکالن میانی است. این عضله از زوائد عرضی (Transverse Processes) مهره‌های گردنی C4 تا C6 منشأ گرفته و در جهت مایل به پایین و جلو کشیده می‌شود تا به سطح خارجی دنده دوم متصل گردد.

از نظر آناتومیکی، اسکالن خلفی در عمق عضلات سطحی گردن مانند استرنوکلیدوماستوئید و تراپزیوس فوقانی قرار دارد و بخش پشتی‌تر از مثلث اسکالن‌ها را تشکیل می‌دهد. بین اسکالن خلفی و اسکالن میانی فضای کوچکی وجود دارد که از میان آن، شریان ساب‌کلاوین (Subclavian Artery) و شبکه عصبی بازویی (Brachial Plexus) عبور می‌کنند؛ بنابراین موقعیت این عضله از نظر بالینی اهمیت زیادی دارد.

بررسی سر ثابت عضله اسکالن خلفی

سر ثابت عضله اسکالن خلفی (Posterior Scalene) از زوائد عرضی (Transverse Processes) مهره‌های گردنی C4 تا C6 منشأ می‌گیرد. این نواحی مبدا، بستری محکم برای اتصال فیبرهای عضله فراهم می‌کنند تا نیروی لازم برای حرکات جانبی گردن و بالا کشیدن دنده دوم ایجاد شود.

فیبرهای عضله از این مهره‌ها به‌صورت مایل و رو به پایین و جلو امتداد می‌یابند، که این آرایش به عضله اجازه می‌دهد تا در هماهنگی با اسکالن‌های قدامی و میانی، حرکات ظریف و کنترل‌شده‌ای در ناحیه گردن انجام دهد.

از دید بیومکانیکی، سر ثابت اسکالن خلفی هنگام انقباض، نقطه‌ی اتکایی برای ایجاد نیرو محسوب می‌شود؛ یعنی در انقباض یک‌طرفه، موجب خم شدن جانبی گردن به همان سمت می‌شود و در انقباض دوطرفه، با بالا کشیدن دنده دوم، به فرآیند دم عمیق (Deep Inspiration) کمک می‌کند.

بررسی سر متحرک عضله اسکالن خلفی

سر متحرک عضله اسکالن خلفی (Posterior Scalene) بر روی سطح خارجی دنده دوم (Outer Surface of the Second Rib) و در ناحیه‌ای خلفی‌تر نسبت به محل اتصال عضله اسکالن میانی قرار دارد. این نقطه اتصال باعث می‌شود که هنگام انقباض، نیرو به‌طور مستقیم به دنده دوم منتقل شود و در فرآیند بالا کشیدن این دنده طی دم عمیق (Deep Inspiration) نقش مؤثری ایفا کند.

از نظر عملکردی، این سر متحرک باعث می‌شود عضله اسکالن خلفی بتواند در حرکات ترکیبی گردن و قفسه سینه شرکت کند. در انقباض یک‌طرفه، عضله باعث خم شدن جانبی گردن به همان سمت می‌شود، در حالی که در انقباض دوطرفه، موجب بالا آمدن دنده دوم و کمک به گسترش فضای قفسه سینه می‌گردد.

از دید بیومکانیکی، سر متحرک اسکالن خلفی در کنترل تنفس، ثبات دنده‌ها و انتقال نیرو از ستون فقرات گردنی به قفسه سینه نقش کلیدی دارد. همچنین در وضعیت‌های پوسچرال یا فعالیت‌های ورزشی، این نقطه اتصال به هماهنگی بین عضلات گردن و عضلات کمکی تنفسی کمک کرده و مانع از فشردگی ساختارهای عصبی در خروجی قفسه سینه می‌شود.

سیستم عصب‌رسانی عضله اسکالن خلفی

سیستم عصب‌رسانی عضله اسکالن خلفی (Posterior Scalene) عمدتاً توسط شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی گردنی (Anterior Rami of Cervical Spinal Nerves)، به‌ویژه از C6 تا C8 تأمین می‌شود. این شاخه‌های عصبی مستقیماً از شبکه گردنی منشأ می‌گیرند و پیام‌های حرکتی لازم برای انقباض و کنترل عملکرد این عضله را منتقل می‌کنند.

این الگوی عصب‌رسانی موجب می‌شود اسکالن خلفی بتواند حرکات ظریف و دقیق جانبی گردن را انجام دهد و هم‌زمان در تثبیت مهره‌های گردنی و بالا کشیدن دنده دوم نقش داشته باشد. از نظر بالینی، ارتباط نزدیک این اعصاب با شبکه بازویی (Brachial Plexus) اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا در شرایطی مانند سندروم خروجی قفسه سینه (Thoracic Outlet Syndrome) یا اسپاسم عضلات اسکالن، فشار بر این اعصاب ممکن است باعث علائمی مانند درد، بی‌حسی یا ضعف در اندام فوقانی شود.

سیستم خون رسانی عضله اسکالن خلفی

عضله اسکالن خلفی خون‌رسانی خود را از چند منبع اصلی دریافت می‌کند: شریان گردنی عمقی (Deep Cervical Artery) که شاخه‌ای از شریان ساب‌کلاوین است و بخش خلفی-جانبی گردن را تغذیه می‌کند، شریان ساب‌کلاوین (Subclavian Artery) که شاخه‌های کوچکی برای تأمین خون عضله دارد، و شریان تیروئیدی تحتانی (Inferior Thyroid Artery) که بخشی از ناحیه فوقانی و نزدیک به اتصال مهره‌ای عضله را خون‌رسانی می‌کند.

نزدیکی این عروق به اسکالن خلفی و عبور شبکه بازویی باعث می‌شود کوتاهی یا اسپاسم عضله بتواند فشار مکانیکی روی آنها ایجاد کرده و در شرایطی مانند سندروم خروجی قفسه سینه (TOS) علائم قابل توجهی ایجاد کند. بنابراین، خون‌رسانی اسکالن خلفی نقش مهمی در سلامت عضله و بافت‌های اطراف دارد.

عملکرد عضله عضله اسکالن خلفی از نظر آناتومی

عضله اسکالن خلفی نقش مهمی در حرکات گردن و تنفس دارد. زمانی که فقط یک سمت آن فعال می‌شود، باعث خم شدن جانبی گردن به همان سمت و کمک جزئی به چرخش گردن می‌شود. اگر هر دو سمت عضله هم‌زمان منقبض شوند، مهره‌های میانی گردن را تثبیت کرده و در دم عمیق با بالا کشیدن دنده دوم، نقش عضله کمکی تنفس را ایفا می‌کند. به دلیل اتصالش به دنده دوم، اسکالن خلفی در تنفس کمکی به ویژه در ورزش‌های شدید یا شرایط استرس اهمیت پیدا می‌کند.

برخلاف اسکالن میانی، این عضله سهم کمتری در تثبیت خالص گردن دارد اما در حرکات چرخشی و عملکرد تنفسی نقش پررنگ‌تری دارد. در افرادی که پوسچر نادرست دارند، مانند سر به جلو و شانه‌های افتاده، اسکالن خلفی معمولاً دچار طول کشیدگی مزمن و ضعف عملکردی می‌شود و عضلات جبرانی مانند Upper Trapezius بیش‌فعال می‌گردند.

عملکرد عضله اسکالن خلفی از نظر بیومکانیک

از نظر بیومکانیک، عضله اسکالن خلفی مسیر فیبرهایش از زوائد عرضی مهره‌های C4 تا C6 به سمت سطح فوقانی دنده دوم کشیده شده و زاویه‌ای مایل به پایین، جانبی و کمی خلفی نسبت به محور عمودی گردن دارد. این جهت کشش خاص باعث می‌شود عضله در حرکات جانبی گردن، چرخش جزئی و بالا بردن دنده دوم در دم عمیق نقش داشته باشد. اتصال مستقیم به دنده دوم به اسکالن خلفی امکان می‌دهد تا در تثبیت موقعیت دنده دوم و انتقال نیرو از گردن به شانه و تنه فوقانی مشارکت کند، به ویژه در فعالیت‌هایی که بازوها بالای سر قرار دارند یا سر در حالت خم و چرخش طولانی قرار گرفته است.

ضعف یا اسپاسم این عضله می‌تواند باعث عدم تعادل بین شانه و گردن، محدودیت حرکتی دنده دوم و فشار غیرمستقیم بر شبکه عصبی بازویی شود. علاوه بر این، اسکالن خلفی از طریق فاشیای عمقی گردن به زنجیره میوفاشیال گردن، شانه و قفسه سینه متصل است و بنابراین نقش مهمی در کنترل نیرو و انتقال تنش‌های مکانیکی در این نواحی دارد.

کنزیولوژی عضله اسکالن خلفی

کنزیولوژی عضله اسکالن خلفی شامل نحوه عملکرد حرکتی، کنترل پوسچر و تعامل با سایر عضلات و سیستم‌های بدن است. این عضله به‌صورت یکطرفه باعث خم شدن جانبی گردن به همان سمت و کمک جزئی به چرخش آن می‌شود، و هنگام انقباض دوطرفه، مهره‌های میانی گردن را تثبیت کرده و در دم عمیق، دنده دوم را بالا می‌کشد. از نظر پوسچر، اسکالن خلفی با موقعیت پشتی-جانبی خود تعادل سر را روی تنه حفظ می‌کند و از افتادن جانبی یا چرخش ناخواسته جلوگیری می‌کند؛

در صورتی که دچار کوتاهی یا اسپاسم شود، عضلات جبرانی مانند Upper Trapezius یا SCM بیش‌فعال می‌شوند. این عضله همچنین در کنترل زاویه شانه و موقعیت دنده‌های فوقانی نقش دارد و از طریق فاشیای عمقی به Levator Scapulae، Serratus Posterior Superior و Thoracic fascia متصل است، بنابراین عدم تعادل آن می‌تواند به درد ارجاعی پشت شانه و بین کتف‌ها منجر شود.

علاوه بر این، تراکم بالای گیرنده‌های حس عمقی در اسکالن خلفی به مغز کمک می‌کند موقعیت سر را نسبت به تنه شناسایی و حرکات دقیق سر را تنظیم کند، به ویژه در فعالیت‌های دقیق یا تحت استرس، و اختلال در این سیستم می‌تواند باعث کاهش دقت حرکتی و پوسچر نادرست گردد. به طور خلاصه، اسکالن خلفی عضله‌ای کوچک ولی کلیدی در هماهنگی حرکتی، کنترل پوسچر، ثبات گردن و مشارکت در تنفس کمکی است.

آسیب‌های عضله اسکالن خلفی

عضله اسکالن خلفی، به دلیل موقعیت پشتی و جانبی خود در گردن و اتصالش به دنده دوم، می‌تواند در اثر عوامل مختلف آسیب ببیند یا دچار اختلال عملکرد شود. این آسیب‌ها معمولاً در سه سطح اصلی رخ می‌دهند: ثبات گردنی، عملکرد تنفسی و تعامل با سیستم عصبی و عضلانی. ضعف یا مهار اسکالن خلفی باعث کاهش ثبات جانبی و پشتی مهره‌های C4–C6 می‌شود و در نتیجه حرکات خم جانبی و چرخش گردن دچار ناپایداری می‌شوند.

این ناپایداری می‌تواند حس عدم تعادل سر و لرزش‌های ظریف گردن ایجاد کند و درد عمقی مبهم در ناحیه جانبی و پشتی گردن به همراه داشته باشد. همچنین، در صورت آسیب یا ضعف اسکالن خلفی، عضلات سطحی و جبرانی مانند Upper Trapezius، SCM و Levator Scapulae وارد عمل می‌شوند که منجر به تنش شانه، درد پشت گردن، قفل‌شدن کتف و الگوهای تنفسی ناکارآمد می‌گردد. این جبران‌ها اغلب باعث اختلالات سینرژیکی در کل ناحیه گردن و شانه می‌شوند. از منظر عملکرد تنفسی، آسیب اسکالن خلفی می‌تواند ثبات دنده دوم را مختل کند و باعث تنفس کم‌عمق و جبرانی شود.

در این شرایط دیافراگم و عضلات بین‌دنده‌ای به‌طور بهینه عمل نمی‌کنند و خستگی زودهنگام، اضطراب و درد مزمن گردن–سینه‌ای ایجاد می‌شود. در ارتباط با سیستم عصبی، اسپاسم یا کوتاهی اسکالن خلفی می‌تواند باعث فشردگی شبکه بازویی شود و علائمی مانند گزگز، بی‌حسی، درد تیرکشنده در بازو و ضعف در گرفتن یا بلند کردن اشیا ایجاد کند؛ شرایطی که در سندروم خروجی قفسه سینه (TOS) کلاسیک مشاهده می‌شود.

نهایتاً، اختلال در اسکالن خلفی حس عمقی و کنترل حرکات ظریف سر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ممکن است باعث اختلال در تمرکز دیداری، حرکات چشمی-گردنی و واکنش‌های جبرانی شانه و گردن شود. نقاط ماشه‌ای فعال نیز ممکن است ایجاد شده و درد را به پشت شانه، قسمت داخلی بازو و کناره تیغه کتف ارجاع دهند، که اغلب منبع واقعی درد را پنهان می‌کند.

فیزیولوژی عضله اسکالن خلفی و ویژگی‌های نوروفیزیولوژیک

عضله اسکالن خلفی علی‌رغم اندازه کوچک خود، عضله‌ای عمدتاً استقامتی و تثبیتی است و در حفظ پوسچر و کنترل حرکات دقیق گردن نقش حیاتی دارد. ترکیب تارهای عضلانی آن شامل حدود ۶۵–۷۰٪ تارهای کندانقباض (Type I) است که فعالیت پایدار برای حفظ وضعیت سر و کنترل تنفس را تضمین می‌کنند. حدود ۲۵–۳۰٪ تارهای سریع‌انقباض با ظرفیت هوازی (Type IIa) پاسخ سریع به حرکات جانبی گردن یا تثبیت لحظه‌ای فراهم می‌آورند و کمتر از ۵٪ تارهای سریع‌انقباض گلیکولیتیک (Type IIx) در شرایط بار ناگهانی یا تنش شدید فعال می‌شوند.

در وضعیت نشسته خنثی، فعالیت پایه‌ای عضله اسکالن خلفی نشان می‌دهد که حتی بدون حرکت فعال، برای حفظ راستای مهره‌های میانی گردن فعال است. در دم عمیق یا تنفس اضطراری، فعالیت EMG عضله بین ۲۵ تا ۴۰٪ MVC افزایش می‌یابد. همچنین تحت شرایط استرس فیزیکی یا روانی، عضله به سرعت دچار هایپرتونیسیته جبرانی می‌شود که ممکن است منجر به اسپاسم مزمن گردد.

پیامدهای ضعف عضله  Posterior Scalene

ضعف یا مهار عضله اسکالن خلفی باعث کاهش ثبات جانبی و پشتی مهره‌های گردنی (C4–C6) می‌شود. در این شرایط حرکات خمش جانبی گردن مختل شده و سر تمایل به چرخش یا خم شدن به یک سمت پیدا می‌کند که می‌تواند منجر به لرزش‌های ظریف گردن یا درد مبهم جانبی-پشتی شود.

ضعف این عضله موجب افزایش وابستگی به عضلات جبرانی مانند Upper Trapezius، SCM و Levator Scapulae می‌شود و الگوهای تنفسی ناکارآمد را ایجاد می‌کند. علاوه بر این، فشردگی احتمالی شبکه بازویی افزایش یافته و بیمار ممکن است دچار گزگز، بی‌حسی یا درد تیرکشنده در بازو شود. اختلال حس عمقی عضله نیز باعث کاهش دقت در حرکات ظریف سر و مشکل در حفظ وضعیت خنثی گردن می‌شود. همچنین، نقاط ماشه‌ای فعال (Trigger Points) ممکن است درد را به پشت شانه، پشت بازو و کناره تیغه کتف ارجاع دهند.

تست‌های بالینی اختصاصی عضله Posterior Scalene

برای ارزیابی این عضله، چند تست بالینی کاربردی وجود دارد:

• Scalene Trigger Point Palpation Test: برای شناسایی نقاط ماشه‌ای فعال، درمانگر با انگشت به فیبر طنابی‌شکل اسکالن خلفی فشار می‌دهد. تست مثبت با درد تیرکشنده یا ارجاعی به پشت شانه یا پشت بازو مشخص می‌شود.
• Scalene Stretch Test: برای بررسی کوتاهی و محدودیت حرکتی، بیمار سر را به سمت مقابل خم کرده و کمی می‌چرخاند، در حالی که شانه سمت تحت کشش پایین نگه داشته می‌شود. تست مثبت با درد جانبی-پشتی گردن یا احساس گزگز مشخص می‌شود.
• Adson’s Test: برای بررسی فشردگی شبکه عصبی و عروق بین اسکالن‌ها. بیمار سر را به سمت دست درگیر می‌چرخاند و دم عمیق می‌کشد. کاهش نبض یا درد بازو نشان‌دهنده مثبت بودن تست است.
• Costoclavicular Maneuver (تست Eden): با صاف ایستادن بیمار و عقب بردن شانه‌ها، کاهش نبض یا بی‌حسی در اندام فوقانی می‌تواند نشان‌دهنده فشردگی ناشی از اسکالن خلفی باشد.
• Manual Muscle Test (MMT) for Posterior Scalene: بررسی قدرت ایزومتریک عضله در خم جانبی و چرخش جزئی گردن، ضعف یا لرزش در نگه‌داشتن وضعیت سر نشانه مثبت بودن تست است.

تمرینات تخصصی با داده‌های EMG برای عضله Posterior Scalene

تمرین 1: Lateral Head Hold with Posterior Bias (ایزومتریک جانبی با چرخش جزئی)

هدف: فعال‌سازی ایزومتریک اسکالن خلفی با جهت‌دهی دقیق فیبرها.

روش اجرا:

1. ورزشکار در وضعیت نشسته صاف قرار می‌گیرد.
2. سر را کمی به یک سمت خم کرده و همزمان کمی به سمت مخالف بچرخاند (مثلاً خم به چپ + چرخش به راست).
3. کف دست سمت مخالف را روی سر قرار داده و مقاومت ایزومتریک ملایم ایجاد می‌کند، بدون اینکه سر حرکت کند.
4. فشار را حدود ۱۰ ثانیه نگه داشته و سپس استراحت کوتاه دهید.
5. تکرار: ۸–۱۰ بار، ۲–۳ ست.

تمرین 2: Resisted Breathing in Chin-Nod with Lateral Preload

هدف: ادغام تنفس دیافراگمی با تقویت اسکالن خلفی.

روش اجرا:

1. بیمار به پشت دراز می‌کشد و وضعیت chin-nod (سر کمی به جلو خم شده، چانه به سمت قفسه سینه نزدیک) را اتخاذ می‌کند.
2. یک نوار کشی سبک از سمت جانبی-پشتی سر به مقاومت متصل می‌شود.
3. در حین دم عمیق از بینی، بیمار در برابر کش جانبی مقاومت ایزومتریک ایجاد می‌کند.
4. بازدم طبیعی انجام شود، بدون کاهش مقاومت.
5. تکرار: ۱۰–۱۲ بار، ۲–۳ ست.

تمرین 3: DNS – 6-Month Prone with Lateral Head Activation

هدف: تثبیت گردن در الگوی تکاملی ۶ ماهگی با فعال‌سازی اسکالن‌های خلفی.

روش اجرا:

1. بیمار به شکم روی زمین یا تشک قرار می‌گیرد (وضعیت DNS شبیه به کودک ۶ ماهه).
2. سر را کمی به سمت جانبی خم کرده و کمی بچرخاند.
3. تمرکز روی تنفس دیافراگمی و حفظ کنترل سر بدون جابه‌جایی تنه.
4. انقباض ایزومتریک ملایم برای ۸–۱۰ ثانیه نگه داشته شود.
5. تکرار: ۱۰ بار، ۲–۳ ست.

تمرین 4: Wall Ball Posterior Press (توپ فومی پشت گوش)

هدف: فیدبک لمسی و کنترل نوروموتور.

روش اجرا:

1. توپ فومی (مانند توپ تنیس یا توپ ماساژ) بین پشت گوش و دیوار قرار می‌گیرد.
2. ورزشکار سر را با زاویه خم جانبی + چرخش جزئی به توپ فشار می‌دهد.
3. فشار ایزومتریک حدود ۱۰ ثانیه اعمال شده و بدون حرکت بدن نگه داشته می‌شود.
4. تکرار: ۸–۱۰ بار، ۲–۳ ست.

تمرین 5: Laser Tracking – Posterolateral Focus

هدف: تقویت کنترل حس عمقی و هماهنگی حرکتی.

روش اجرا:

1. یک لیزر روی پیشانی نصب می‌شود تا روی صفحه هدف حرکت کند.
2. ورزشکار روبه‌روی صفحه تمرین می‌کند و مسیرهای لیزری را با حرکات خم جانبی و چرخش سر دنبال می‌کند.
3. مسیرها از پایین و جانبی به سمت بالا کشیده می‌شوند.
4. تمرکز روی حفظ سر و گردن در موقعیت صحیح و کنترل حس عمقی است.
5. تکرار: ۵–۱۰ مسیر، ۲–۳ ست.

جمع بندی:

عضله اسکالن خلفی، یکی از سه عضله اسکالن جانبی گردن، نقش حیاتی در ثبات گردن و عملکرد تنفسی ایفا می‌کند. این عضله از زوائد عرضی مهره‌های C4 تا C6 منشأ گرفته و به سطح خارجی دنده دوم متصل می‌شود، و به‌طور عمقی در پشت اسکالن میانی قرار دارد. اسکالن خلفی با انقباض یک‌طرفه باعث خم شدن جانبی گردن و با انقباض دوطرفه موجب بالا کشیدن دنده دوم در دم عمیق می‌شود. عصب‌گیری آن از شاخه‌های قدامی اعصاب نخاعی C6 تا C8 و خون‌رسانی از شریان گردنی عمقی، شریان ساب‌کلاوین و شریان تیروئیدی تحتانی انجام می‌گیرد.

از منظر بیومکانیک و کنزیولوژی، جهت مایل فیبرهای عضله انتقال نیرو از مهره‌ها به دنده دوم را ممکن کرده و کنترل پوسچر سر، ثبات دنده‌ها و هماهنگی با عضلات کمکی تنفسی را فراهم می‌کند. ضعف یا اسپاسم اسکالن خلفی موجب اختلال در خم جانبی گردن، ناپایداری پوسچر، فشار بر شبکه بازویی و ایجاد درد ارجاعی به شانه و بازو می‌شود. این اختلالات اغلب با فعالیت جبرانی عضلات سطحی مانند Upper Trapezius و SCM همراه است و می‌تواند الگوهای تنفسی ناکارآمد ایجاد کند.

تمرینات تخصصی شامل ایزومتریک جانبی با چرخش جزئی، دم مقاوم در وضعیت chin-nod، تمرینات DNS، فشار با توپ فومی و دنبال کردن مسیر لیزری، با هدف تقویت اسکالن خلفی، بهبود کنترل نوروموتور و حس عمقی، و اصلاح پوسچر طراحی شده‌اند. این تمرینات موجب افزایش ثبات گردن، بهبود عملکرد تنفسی و کاهش فشار بر ساختارهای عصبی و عضلانی می‌شوند. در صورت تمایل باقی مقالات در این حوزه را هم مطالعه بفرمایید.

منبع:

https://www.kenhub.com/en/library/anatomy/scalene-muscles

تایید شده توسط دکتر علی حوصله

محتوای این مقاله صرفا برای آگاه سازی شما عزیزان است. قبل از هرگونه اقدام، جهت درمان از پزشک مشاوره بگیرید