لاور کراست سندروم(Lower Cross Syndrome) یک اختلال عضلانی است که در آن عدم تعادل در عضلات ناحیه پایین‌تنه باعث ایجاد تغییرات در وضعیت بدن و مشکلاتی مانند درد کمر، افزایش گودی کمر و ناهنجاری‌های دیگر می‌شود. این اختلال بیشتر در افرادی که به مدت طولانی نشسته یا کم‌تحرک هستند، مشاهده می‌شود. در ادامه به بررسی انواع ناهنجاری‌ها، علل بروز، عوارض، روش‌های تشخیص، حرکات اصلاحی، پیشگیری و نحوه تأثیر لاور کراس سندروم در کودکان و بزرگ‌سالان خواهیم پرداخت.با مقاله ی دکتر حوصله همراه ما باشید.
تعریف لاور کراس سندروم (Lower Cross Syndrome) چیست؟
لاور کراس سندروم یک اختلال عضلانی است که باعث ایجاد عدم تعادل در عضلات پایین‌تنه می‌شود. در این وضعیت، عضلات فلکسور ران و راست‌کننده‌های ستون فقرات بیش‌ازحد کشیده و سفت می‌شوند، درحالی‌که عضلات شکم و گلوتئال ضعیف‌تر از حد معمول می‌گردند. این ناهنجاری منجر به تغییرات در وضعیت بدن، مانند افزایش گودی کمر، می‌شود که می‌تواند به درد کمر و مشکلات حرکتی منجر شود.
این اختلال به‌ویژه در افرادی که به مدت طولانی در وضعیت‌های نشسته قرار دارند، شایع است. فعالیت بدنی کم و عدم استفاده از عضلات مناسب در طول روز باعث بروز این وضعیت می‌شود. استفاده بیش‌ازحد از عضلات خاصی مانند فلکسورها و عدم تقویت عضلات پشتی یا شکمی می‌تواند به این ناهنجاری منجر گردد. افرادی که در شغل‌های دفتری یا مشاغل مشابه کار می‌کنند، به‌ویژه در معرض این اختلال قرار دارند.
درمان لاور کراس سندروم شامل انجام تمرینات اصلاحی برای تقویت عضلات ضعیف و کشش عضلات سفت است. همچنین، اصلاح وضعیت بدن و تغییر عادات روزمره مانند بهبود نشستن و ایستادن، می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. اگر این اختلال درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات مزمن‌تر مانند درد در ناحیه کمر، زانو و لگن شود.
انواع ناهنجاری لاور کراست سندروم
لاور کراس سندروم ممکن است در دو نوع اصلی مشاهده شود که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. نوع اول، که به آن نوع A گفته می‌شود، معمولاً به دلیل ضعف عضلات شکم و گلوتئال و کشیدگی بیش‌ازحد عضلات فلکسور و ایلیوپسوآس ایجاد می‌شود. این نوع منجر به افزایش گودی کمر و جابه‌جایی نامناسب لگن می‌شود. افراد مبتلابه این نوع، بیشتر به مشکلاتی مانند درد پایین کمر و ضعف در عملکرد عضلات شکم و باسن دچار می‌شوند.
نوع دوم، که به نوع B معروف است، در آن عضلات شکم بیشتر کشیده می‌شوند و ممکن است ستون فقرات دچار تغییرات بیشتری در وضعیت طبیعی خود شود. در این حالت، لوردوز (گودی کمر) کمتری مشاهده می‌شود، اما همچنان مشکلاتی مانند درد کمر، زانو و لگن در افراد دیده می‌شود. در این نوع از لاور کراس سندروم، عضلات پایین‌تنه به‌طورکلی ضعیف‌تر شده و نیاز به درمان و تمرینات تقویتی دارند.
این دو نوع ناهنجاری لاور کراس سندروم، علیرغم تفاوت‌های ظاهری در وضعیت بدن، به‌طور مشابه به مشکلات حرکتی و دردهای مزمن می‌انجامند. هر دو نوع به دلیل ضعف عضلات خاص و کشیدگی غیرطبیعی عضلات دیگر، نیاز به برنامه درمانی خاصی دارند که شامل تقویت عضلات ضعیف، کشش عضلات سفت و اصلاح وضعیت بدن است.
علل بروز ناهنجاری لاور کراس سندروم
علل بروز لاور کراس سندروم عمدتاً به سبک زندگی بی‌تحرک و عدم فعالیت بدنی کافی مربوط می‌شود. افرادی که ساعت‌های طولانی در حالت نشسته می‌مانند یا وضعیت بدنی نامناسب دارند، بیشتر در معرض این اختلال قرار می‌گیرند. نشستن‌های طولانی‌مدت باعث کشیدگی عضلات فلکسور و کاهش فعالیت عضلات گلوتئال و شکم می‌شود که این امر به عدم تعادل عضلانی و بروز سندروم کمک می‌کند.
علاوه بر این، فشارهای مکرر روی عضلات خاص و عدم استفاده از عضلات دیگر در طول روز می‌تواند باعث بروز این مشکل گردد. به‌عنوان‌مثال، افرادی که به‌طور مکرر در وضعیت‌های خمیده یا با زانوهای جمع شده می‌نشینند، ممکن است عضلات کمر و لگن خود را به‌طور نادرستی به کار بگیرند و این باعث سفت شدن عضلات فلکسور و ضعف در عضلات گلوتئال شود.
عامل دیگری که می‌تواند به بروز لاور کراس سندروم کمک کند، تمرینات ورزشی نادرست یا عدم انجام تمرینات کششی است. افراد ممکن است تمریناتی انجام دهند که فقط به تقویت عضلات خاص می‌پردازد و از کشش عضلات مخالف غافل می‌شوند، مانند تقویت بیش‌ازحد عضلات پایین کمر بدون توجه به تقویت عضلات شکم. این اختلالات عملکردی در عضلات، باگذشت زمان باعث تغییرات ساختاری در وضعیت بدن و درنهایت بروز لاور کراس سندروم می‌شود.
عوارض ناهنجاری لاور کراس سندروم
علل بروز لاور کراس سندروم عمدتاً به سبک زندگی بی‌تحرک و عدم فعالیت بدنی کافی مربوط می‌شود. افرادی که ساعت‌های طولانی در حالت نشسته می‌مانند یا وضعیت بدنی نامناسب دارند، بیشتر در معرض این اختلال قرار می‌گیرند. نشستن‌های طولانی‌مدت باعث کشیدگی عضلات فلکسور و کاهش فعالیت عضلات گلوتئال و شکم می‌شود که این امر به عدم تعادل عضلانی و بروز سندروم کمک می‌کند.
علاوه بر این، فشارهای مکرر روی عضلات خاص و عدم استفاده از عضلات دیگر در طول روز می‌تواند باعث بروز این مشکل گردد. به‌عنوان‌مثال، افرادی که به‌طور مکرر در وضعیت‌های خمیده یا با زانوهای جمع شده می‌نشینند، ممکن است عضلات کمر و لگن خود را به‌طور نادرستی به کار بگیرند و این باعث سفت شدن عضلات فلکسور و ضعف در عضلات گلوتئال شود.
عامل دیگری که می‌تواند به بروز لاور کراس سندروم کمک کند، تمرینات ورزشی نادرست یا عدم انجام تمرینات کششی است. افراد ممکن است تمریناتی انجام دهند که فقط به تقویت عضلات خاص می‌پردازد و از کشش عضلات مخالف غافل می‌شوند، مانند تقویت بیش‌ازحد عضلات پایین کمر بدون توجه به تقویت عضلات شکم. این اختلالات عملکردی در عضلات، باگذشت زمان باعث تغییرات ساختاری در وضعیت بدن و درنهایت بروز لاور کراس سندروم می‌شود.
تشخیص عارضه لاور کراس سندروم
تشخیص لاور کراس سندروم معمولاً از طریق بررسی تاریخچه پزشکی بیمار و ارزیابی وضعیت بدنی وی انجام می‌شود. فیزیوتراپ‌ها و پزشکان از روش‌های مختلفی برای تشخیص این اختلال استفاده می‌کنند، ازجمله معاینات فیزیکی برای بررسی وضعیت بدن و آزمون‌های کششی. در این ارزیابی، نواحی مختلف بدن مانند لگن، کمر و عضلات پایین‌تنه مورد بررسی قرار می‌گیرند تا ناهنجاری‌ها و علائم مختلف شناسایی شوند.
یکی از تست‌های رایج برای تشخیص این سندروم، آزمون لگن و ستون فقرات است که به پزشک کمک می‌کند تا تغییرات در وضعیت طبیعی بدن و تقارن عضلانی را شناسایی کند. به‌عنوان‌مثال، افزایش گودی کمر یا تغییرات در شکل و حرکت لگن می‌تواند نشان‌دهنده وجود لاور کراس سندروم باشد. علاوه بر این، ارزیابی قدرت عضلات شکم و گلوتئال و کشش عضلات فلکسور نیز در تشخیص مؤثر است.
در برخی موارد، برای تأیید تشخیص ممکن است از تصاویربرداری مانند رادیوگرافی یا MRI برای بررسی آسیب‌های ساختاری ستون فقرات و لگن استفاده شود. این روش‌ها می‌توانند کمک کنند تا پزشک از وضعیت دقیق استخوان‌ها و بافت‌های نرم اطمینان حاصل کند و سایر مشکلات مشابه مانند آسیب‌های دیسک یا اختلالات دیگر را از تشخیص خود جدا کند.
استراتژی‌ها و نکات پیشگیری لاور کراس سندروم
پیشگیری از لاور کراس سندروم بیشتر به بهبود وضعیت بدنی و تقویت عضلات ضعیف و کشش عضلات سفت مربوط می‌شود. یکی از مهم‌ترین استراتژی‌ها، اصلاح وضعیت نشستن و ایستادن است. برای این کار، باید از نشستن طولانی‌مدت در وضعیت‌های نادرست خودداری کرده و از صندلی‌هایی استفاده کرد که پشتیبانی کافی برای کمر و لگن داشته باشند. همچنین، لازم است که هنگام نشستن پشت میز، زانوها در زاویه ۹۰ درجه و پاها به‌طور کامل روی زمین قرار بگیرند. از دیگر استراتژی‌های پیشگیری، تقویت عضلات شکم و گلوتئال است. این عضلات نقش مهمی در حفظ وضعیت صحیح بدن دارند و با تقویت آن‌ها می‌توان از بروز بسیاری از مشکلات حرکتی جلوگیری کرد.
تمرینات مانند پلانک، اسکوآت و پوش آپ می‌توانند به تقویت این عضلات کمک کنند. تقویت این عضلات باعث می‌شود که لگن و ستون فقرات در وضعیت طبیعی خود باقی بمانند و فشار کمتری به کمر وارد شود. انجام تمرینات کششی برای عضلات فلکسور و ایلیوپسوآس یکی دیگر از راه‌های مؤثر پیشگیری از لاور کراس سندروم است. کشش این عضلات باعث کاهش سفتی و کاهش فشار بر روی کمر و لگن می‌شود. تمرینات کششی مانند کشش لگن به سمت جلو و کشش عضلات پشت ران می‌تواند به کاهش تنش عضلانی کمک کند. این تمرینات باید به‌صورت منظم انجام شوند تا از بروز اختلالات ساختاری در بدن جلوگیری شود.
تغییرات در سبک زندگی و افزایش فعالیت بدنی از اهمیت زیادی برخوردار است. افرادی که به مدت طولانی در یک وضعیت خاص می‌نشینند یا از فعالیت بدنی کمتری برخوردارند، بیشتر در معرض ابتلا به لاور کراس سندروم قرار دارند. بنابراین، توصیه می‌شود که هر ۳۰ دقیقه یک‌بار از جای خود بلند شوند، پیاده‌روی کنند و حتی در محل کار تمرینات کششی کوتاه‌مدت انجام دهند. این اقدامات ساده می‌تواند به پیشگیری از این اختلال کمک کند.
ناهنجاری لاور کراس سندروم در کودکان
لاور کراس سندروم در کودکان نسبت به بزرگ‌سالان کمتر رایج است، اما در صورت بروز، معمولاً به دلیل عادات نادرست نشستن یا فعالیت بدنی کم رخ می‌دهد. کودکانی که مدت‌زمان زیادی را در حالت نشسته یا خمیده می‌گذرانند، بیشتر در معرض این اختلال قرار دارند. همچنین، استفاده از کوله‌پشتی‌های سنگین که به‌صورت نامناسب حمل می‌شوند، می‌تواند فشار زیادی به عضلات کمر و لگن وارد کرده و باعث بروز مشکلاتی مشابه لاور کراس سندروم گردد.
در کودکان، این اختلال می‌تواند باعث ایجاد تغییرات در وضعیت بدن شود که درنتیجه آن، عضلات شکم و گلوتئال ضعیف شده و عضلات فلکسور و ایلیوپسوآس کشیده و سفت می‌شوند. این تغییرات می‌تواند به بروز درد در کمر و لگن، مشکلات حرکتی و کاهش انعطاف‌پذیری بدن منجر شود. همچنین، ممکن است کودک احساس ناپایداری در وضعیت بدن یا مشکل در حفظ تعادل داشته باشد.
برای پیشگیری و درمان این اختلال در کودکان، باید به بهبود وضعیت نشستن و تشویق به انجام فعالیت‌های بدنی منظم توجه شود. تمرینات تقویتی مانند حرکات شکم و کشش عضلات کمر و ران می‌تواند به تقویت عضلات ضعیف و کاهش سفتی عضلات کمک کند.
همچنین، باید از حمل بارهای سنگین یا کوله‌پشتی‌های غیراستاندارد خودداری کرد و به کودکان آموزش داده شود که همیشه از وضعیت صحیح بدن استفاده کنند. به‌طورکلی، پیشگیری از لاور کراس سندروم در کودکان با توجه به تشویق به فعالیت‌های بدنی، اصلاح عادات نشستن و تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به بهبود وضعیت بدنی کودک کمک کند. این اقدامات نه‌تنها باعث پیشگیری از این اختلال می‌شود، بلکه به افزایش سلامت عمومی و بهبود کیفیت زندگی کودک کمک خواهد کرد.
ناهنجاری لاور کراس سندروم در بزرگ‌سالان
لاور کراس سندروم در بزرگ‌سالان به دلیل سبک زندگی بی‌تحرک و عادات بدنی نادرست شایع است. یکی از دلایل اصلی این اختلال در بزرگ‌سالان، نشستن طولانی‌مدت در موقعیت‌های نادرست است. افرادی که ساعت‌ها پشت میز می‌نشینند یا در وضعیت‌های خمیده باقی می‌مانند، بیشتر در معرض این ناهنجاری قرار دارند. این وضعیت باعث سفت شدن عضلات فلکسور و ایلیوپسوآس و درعین‌حال ضعیف شدن عضلات شکم و گلوتئال می‌شود. این اختلال می‌تواند به مشکلات مزمن مانند درد کمر، لگن، و زانو منجر شود. در بیشتر موارد، بزرگ‌سالان به علت کمبود فعالیت بدنی و نداشتن تمرینات تقویتی برای عضلات شکم و پشت، نمی‌توانند از فشارهای واردشده به ستون فقرات و لگن جلوگیری کنند.
این عدم تعادل عضلانی درنهایت باعث ایجاد گودی کمر بیشتر و ناهماهنگی در وضعیت بدن می‌شود، که بر کیفیت زندگی تأثیر می‌گذارد. یکی از علل دیگر بروز این سندروم در بزرگ‌سالان، افزایش وزن و چاقی است. چاقی می‌تواند باعث فشار بیشتر بر عضلات و مفاصل شود و درنتیجه، عدم تعادل عضلانی تشدید می‌شود. همچنین، این اختلال در افراد مسن‌تر که به دلیل افزایش سن فعالیت‌های فیزیکی خود را کاهش داده‌اند، شایع‌تر است. در این افراد، ضعف عضلات شکم و گلوتئال و سفتی عضلات فلکسور می‌تواند مشکلات حرکتی و دردهای مزمن ایجاد کند.
برای پیشگیری و درمان لاور کراس سندروم در بزرگ‌سالان، انجام تمرینات تقویتی برای عضلات شکم و گلوتئال و کشش منظم عضلات فلکسور ضروری است. اصلاح وضعیت نشستن و ایستادن، به‌ویژه در محیط‌های کاری، و اختصاص زمانی برای پیاده‌روی یا ورزش می‌تواند به کاهش علائم و جلوگیری از پیشرفت سندروم کمک کند. همچنین، کاهش وزن و حفظ تناسب‌اندام به بهبود وضعیت کلی بدن کمک خواهد کرد.
سخن پایانی
لاور کراس سندروم یک اختلال عضلانی است که می‌تواند تأثیرات زیادی بر کیفیت زندگی افراد بگذارد. با رعایت نکات پیشگیرانه مانند اصلاح وضعیت بدن، انجام تمرینات تقویتی و کششی، و افزایش فعالیت بدنی، می‌توان از بروز این اختلال جلوگیری کرده یا علائم آن را کاهش داد. توجه به‌سلامت عضلات و تغییر عادات نادرست به‌خصوص در محیط‌های کاری می‌تواند به بهبود وضعیت جسمانی و کاهش دردهای مزمن کمک کند.در صورت تمایل باقی مقالات در این حوزه را هم مطالعه بفرمایید.
تایید شده توسط دکتر علی حوصله
محتوای این مقاله صرفا برای آگاه سازی شما عزیزان است. قبل از هرگونه اقدام، جهت درمان از پزشک مشاوره بگیرید
